Շատ լուրջ առաքելությամբ վերջերս Երևանից երկու երիտասարդ էին եկել Արցախ՝ մարդկանց սովորեցնելու ճիշտ սնվելու արվեստը։ Ծանոթներիցս մեկի պատմելով, նրանք արևմտյան ինչ-որ կազմակերպության գրանտներով են ծավալել ազգափրկիչ իրենց գործունեությունը։ Նրանք արդեն ճիշտ սնվելու ակումբներ են ստեղծել Հայաստանում ու հիմա նույնը ցանկանում են անել նաև Արցախում։
Ըստ երևույթին, մեր ազգային ողբերգությունների ու ձախորդությունների հիմնական պատճառը սխալ սնվելն է։ Խորովածից ու լուլաքաբաբից առաջ կարագ ու մեղրով «չոռնի իկրա» ուտելու հայ ժողովրդի վատ սովորույթը պարզապես քանդել է մեր տունը, պատճառ դարձել ժողովրդի աղքատացմանը, աշխատատեղերի կորստին, արտագաղթին ու բազում այլ չարիքների։ Մինչդեռ եթե մեր այս երկու առաքյալները ժամանակին նման գործունեություն ծավալեին ՀՀ-ում ու Արցախում, մարդկանց հասկացնեին, որ, ասենք, տոլմայի ու խաշլամայի հետ կարմիր խավիար, ժենգյալով հաց կամ պիցցա ուտելը հակացուցված է, և փոխարենը պետք է համտեսել միայն հավի ազդրամսով բորշչ, հայկական արտադրության ֆինլանդական երշիկ կամ վրացական խինկալի, այլևս աղքատ խավ չէր լինի, օրենքները խախտվելուց զատ կունենային նաև այլ գործառույթներ և վաղուց կառուցած կլինեինք ժողովրդավարական երկիր... Ահա, թե որտեղ է թաղված «շան գլուխը»։
Դե եկ ու մեր այս երկու առաքյալներին բացատրիր, որ այսօր բազմաթիվ ընտանիքներում հարյուրավոր պրոբլեմներից բացի կա նաև մի այլ կարևոր խնդիր՝ հացի խնդիրը։ Մարդիկ տառապում են ոչ թե սխալ սնվելուց, այլ թերսնվելուց...
Չէ, իրոք եզակի ազգ ենք։ Մերն ուրիշ է։ Եթե մի հրաշքով Քրիստոսը ծնվեր մեր օրերում՝ Հայաստանում, ապա երևի թե 12-ի փոխարեն կունենար առնվազն 112 առաքյալ ու առնվազն նույնքան տեղակալ...
ԱՐՄԵՆ ԳԵՎՈՐԳՅԱՆ
