Ինչպե՞ս հագնվել վաղը, ինչպիսի՞ սանրվածք ունենալ. գրեթե յուրաքանչյուրին այս հարցերն են մտահոգում. վաղվա օրվա հետ կապված՝ հագուկապը համարելով կարևոր պայման ինքնավստահության և աշխատանքին ու գործունեությանը համահունչ լինելու հանգամանք։
Հատկապես վերջին տարիներին հասարակության մեջ նկատելի է օրեցօր մեծացող պահանջը դեպի հագուստն ու զարդարանքը, շպարը և խնամքի զանազան պարագաները։ Անկասկած խնամված տեսք ունենալը հաճելի է, բայց և անվիճելի է այն, որ մեր հասարակության մեջ նկատվում է անճաշակություն՝ դեպի թվացյալ զարգացող ճաշակություն։
Քայլելով Ստեփանակերտի փողոցներով, տեսնելով շպարված դեմքեր, տոնական հագուկապ, չշտապող, բեմակամ քայլվածք, մտածում ես՝ երաժշտությունն է պակասում միայն՝ տոնահանդես կազմակերպելու համար։ Առաջին հայացքից կարող ես միայն ողջունել այս երևույթը. Գեղեցիկը միշտ էլ հաճելի է։ Սակայն այսօր կարող ենք հանդիպել ավելի շատ իր արտաքին տեսքով մտահոգված, քան ուսմամբ, հագուստի ու գեղեցկության ցուցադրման համար դասի ներկայացող ուսանողների։ Գրեթե շատերի համար այսօր համալսարանը դարձել է հարմար վայր՝ ունեցած բոլոր գեղեցիկ հագուստները ցուցադրելու համար։ Իրար հետ մրցում են ոչ թե ուսման, առաջադիմության, այլ իրենց արտաքին տեսքով ու զգեստների ճոխությամբ...
Համալսարանում սկիզբ առած այս «մրցույթը» երեկոյան ժամերին՝ շարունակվում է Հաղթանակի հարապարակում, «Պյատաչոկ» կոչվող վայրում։ Ասես նրանք ոչ թե հանգստանալու, զբոսնելու են դուրս եկել, այլ իրենց ցուցադրելու։ Բարձրակրունկ կոշիկներով, տոնական զգեստով ու շպարով, իրենց ֆերմայի անունը ճչացող օծանելիքի բույրով համեմված գեղեցիկ սեռի ներկայացուցիչների յուրօրինակ մրցույթ-շքահանդես է ասես։
«Մարդու հագուկապը պետք է համապատասխան լինի գտնվելու վայրին, աշխատանքին, կոչմանը»,- ասում է դիզայներ-մոդելավորող Գայանե Հարությունյանը։ Նրա կարծիքով, մեր հասարակությունը կարող է իր համար ընտրել համապատասխան հագուստ, սակայն, զգացվում է այն, որ ուշադրություն չի դարձվում այն կրելու վայրին, առիթին, և արդյունքում՝ նույն հագուստը տեսնում ենք և՛ երեկույթի գնացող, և՛ պարզապես զբոսնող մարդու հագին։ «Մարդ կարող է կրել իրեն հարմար սանրվածք, հագուստ, զարդարանքներ, սակայն ոչ այն վայրում, որտեղ նա ունի այդ վայրում գտնվելու մի նպատակ, որը կախված չէ գեղեցիկ տեսքից, սանրվածքից։ Հաճախ դա նույնիսկ ծիծաղելի է երևում»,- գտնում է Գ. Հարությունյանը։
Հայտնի ճշմարտությունն ասում է՝ ամեն ինչ չափի մեջ է գեղեցիկ։ Չափավորից ամեն քայլ առաջ կամ հետ՝ պարզապես ծիծաղելի է։
ՌՈՒԶԱՆՆԱ ԾԱՏՐՅԱՆ
ԱրՊՀ, լրագրություն, 4-րդ կուրս
