Սույն թվականի հոկտեմբերի 1-ից Արցախի մայրաքաղաք Ստեփանակերտում երթուղային տրանսպորտի ուղեվարձը 70 դրամից դառնալու է 100 դրամ։ Ու դա մի քաղաքում, որտեղ կանգառների միջև եղած միջին հեռավորությունը մոտավորապես 100 մետր է...

Ըստ երևույթին, ուղեվարձը թանկացնելու որոշումը վերջին եռօրյա պատերազմում արցախցիների, հատկապես հարյուրավոր ու հազարավոր կամավորների, շարքային մարդկանց ցուցաբերած նվիրվածությանն ի պատասխան՝ Ստեփանակերտի քաղաքապետարանի կողմից լավագույն երախտագիտական զեղումն է։ Հարկատուների միջոցներով գոյացած բյուջեի հաշվին ձեռք բերված ծառայողական մեքենաներով, տոննաներով վառելիք քամուն տալով ֆռֆռացող «խեղճ» տղերքը որտեղի՞ց իմանան, թե այդ «ընդամենը» 30 դրամը որքա՜ն անհրաժեռտ է շարքային ստեփանակերտցուն։

3 դպրոցահասակ երեխա ունեցող ընտանիքը միայն երեխաների համար ամիսը առնվազն 15-16 հազար դրամ պիտի թողնի քաղաքային տրանսպորտում։ Ու դա ապրանքագներն ու զանազան ծառայությունների սպասարկման վարձերը պարբերաբար բարձրացվող երկրում։ Եվ դա պատերազմի գոտում գտնվող երկրում։

Ու ամենաողբերգազավեշտականը. դեռ ոչ մի քաղաքական ուժ և ոչ մի հասարակական կազմակերպություն ծպտուն չի հանել։ Այդ կապակցությամբ անհրաժեշտ հրահանգ չեն ստացել...