ԼՂՀ մշակույթի ասպարեզում աշխատողներից հաճախ կարելի է լսել, որ այդ ոլորտում աշխատում են մարդիկ, որոնք ոչ մի կապ չունեն մշակույթի հետ։ Նման կարծիքի է նաև ՀՀ ժողովրդական կրթության գերազանցիկ ուսուցիչ Վանյա Ազատյանը, որը շուրջ տասը տարի մաթեմատիկա է դասավանդում Ստեփանակերտի պարարվեստի քոլեջում։ Մեզ հետ զրույցում Վանյա Ազատյանը հայտնեց, որ արդեն տասը տարի գործող պարարվեստի քոլեջը, երբ գտնվում էր կրթության համակարգում, ծաղկում ապրեց և տվել է մի քանի տասնյակ շրջանավարտներ, որոնց մի մասն այսօր մասնագիտական բարձրագույն կրթություն են ստանում Երևանում, շատերն աշխատում են պարի պետական կամ այլ համույթներում ու բուհերում: Ազատյանի խոսքով, իր սաները, սովորելով պարարվեստի քոլեջում, իրենց գիտելիքներով երբեք չեն զիջել ֆիզմաթ դպրոցի աշակերտներին:

«Որդիս, որ հեռակա սովորում է ՀՀ մանկավարժական պետհամալսարանում, չդիմանալով Ա. Ներսիսյանի անօրեն գործողություններին, լքել է հայրենիքը։ Ինձ համար, որպես ծնողի, ցավալի է նման փաստը, որովհետև 1975 թ. Կևորկովի պատճառով ես նույնպես չէի կարողանում վերադառնալ հայրենիք։ Երբ փոխտնօրենին ասացի, որ իր պատճառով ես ևս ստիպված եմ լինելու մեկնել, նա սկսեց ահաբեկել ինձ, ասելով՝ եթե դու գնաս և ազատես քո գլուխը, մի՞թե չես մտածում քո հարազատների մասին, որոնք ապրում և աշխատում են Ղարաբաղում»,- ասաց Ազատյանն ու ավելացրեց, որ փոխտնօրեն Անահիտ Ներսիսյանին նշանակել է մշակույթի նախարարը և անձամբ իր ծառայողական մեքենայով բերել-ներկայացրել է կոլեկտիվին, որովհետև, Անահիտի ասելով՝ ինքն ունի «դյադյա»: ԼՂՀ մշակույթի ասպարեզի մեկ այլ աշխատող, որը չուզեց ներկայանալ, ասաց, որ պետպատվերով այս տարի Երևանի մանկավարժական համալսարանն ավարտած Տիգրան Սարգսյանը չի ուզում վերադառնալ հայրենիք, որովհետև հասկանում է, թե որտեղ և ում քմահաճության տակ պիտի աշխատի։

Մյուս կողմից՝ երբ քոլեջը գտնվում էր կրթության համակարգում, դասավանդողները վարձատրվում էին դպրոցական համակարգի չափորոշիչներով։ Իսկ հիմա առանց հիմնավորումների 20 տոկոսով իջեցվել են մանկավարժների դրույքաչափերը, դասղեկության և գրավոր աշխատանքների, մեթոդմիավորման վարձատրությունը:

«Այս 10 տարում չի ստեղծվել այն օրինական դաշտը, որում գործում է մեր պարարվեստի քոլեջը: Առայսօր ճշտված չեն մանկավարժների դրույքաչափերը և 18 դասաժամի ու 45 րոպեանոց դասապրոցեսի առկայությունը,- ասում է Վ. Ազատյանը։- Դասերը սկսվում են առավոտյան ժամը 9-ին և ավարտվում 17.35-ին, որը գերազանցում է 8 աստղաբաշխական ժամը: Մասնագիտական դասերը տևում են 90 րոպե՝ առանց ընդմիջման, որը շատ ծանր է 5-8-րդ դասարանցիների համար»։

Վանյա Ազատյանը ստիպված գրավոր դիմել է ԼՂՀ աշխատանքի տեսչությանը, ԼՂՀ ԱԺ ԿԳ մշակույթի, երիտասարդության և սպորտի հարցերով մշտական հանձնաժողովի նախագահ Արմեն Սարգսյանին, մարդու իրավունքների պաշտպանին, այսպես կոչված՝ ԼՂՀ օմբուդսմենին։ Գրավոր պատասխան է ստացել միայն Ա. Սարգսյանից, որը, փաստորեն, անդրադարձել է միայն դրույքաչափի խնդրին։ Իսկ ընդհանրապես դրույքաչափերի տարբերության վերաբերյալ նախարարությունում այն կարծիքն է իշխում, որ դա կատարվում է մի օրենքի հիման վրա, որն ընդունվել է խորհրդային տարիներին։

Հայտնենք, որ Վ. Ազատյանի բողոքի արդյունքում որոշել են տուգանել տնօրեն Կարինե Հարությունյանին։ Վերջինս Ազատյանին կանչել է իր մոտ, ցույց տվել շուրջ 800 հազար դրամ տուգանքի ակտն ու ասել. «Պարոն Ազատյան, չնայած ես գիտեմ, որ դու բոլոր հարցերում իրավացի ես, քո հարցերից ոչ մեկին հստակ պատասխան չտվին, միայն ինձ են տուգանել։ Դու մենակ ցանկանում ես փոխե՞լ այս աշխարհը, որը հնարավոր չէ…»:

Մենք հեռախոսով կապվեցինք Ստեփանակերտի պարարվեստի քոլեջի փոխտնօրեն Անահիտ Ներսիսյանի հետ:

- Տիկին Ներսիսյան, մեզ հասած տեղեկությունների համաձայն, այս տարի Երևանի մանկավարժական համալսարանն ավարտած Տիգրան Սարգսյանը չի ուզում վերադառնալ Արցախ, որովհետև չի ուզում աշխատել Ձեր ենթակայության տակ: Ի՞նչ կասեք այս կապակցությամբ:

- Ո՞վ չի ուզում, Տիգրան Սարգսյա՞նը: Լսեք, հարցը նախարարության հարց է, դա ինձ չի հետաքրքրում: Երկրորդն էլ, չպատասխանեմ էդ հարցին:

- Տիկին Ներսիսյան, հարցը Ձեզ է վերաբերում: Պատճառը Դուք եք, նա Ձե՛ր պատճառով չի ուզում վերադառնալ հայրենիք:

- Ո՞նց է ինձ վերաբերում: Ո՞վ ա, ո՞վ ա, ի՞նչ ա ազգանունը: Առաջինը՝ ես չեմ ճանաչում Տիգրան Սարգսյանին, երկրորդն էլ՝ վերադառնա Ղարաբաղ, ես Ղարաբաղի ղեկավարը չեմ, որ չի ուզում: Երրորդը, լավ լրագրողն էդպիսի հարցեր չի տալիս: Ցտեսություն:

«ՀՐԱՊԱՐԱԿ»-Ի ԽՄԲ. ԿՈՂՄԻՑ։ Այս խոսակցությունից որոշ ժամանակ անց Ղարաբաղի մեր թղթակցին զանգել է մի տղամարդ ու սպառնացել. «Դու ի՞նչ իրավունքով ես զանգել մարդու ձեռքի համարին ու նման հարցեր ես տալիս: Ապուշ լակոտ, Ղազարյան Հայկ կոչեցյալ, արդեն Խթը-ին ասել եմ, իմանալու ենք քեզ ով ա նման ինֆորմացիա տվել: Մեզ նման սան չունենք: Սպասիր, դու դեռ ծեծ ես ուտելու…»։  Զանգահարողը, բնականաբար, չցանկացավ իր անունը հայտնել: Մենք նրան տեղեկացրինք, որ ԼՂՀ ԶԼՄ-ների մասին օրենքի համաձայն է լրագրողը գործել, սակայն դա նրան չէր հետաքրքրում:

«Հրապարակ», Երևան