Թե ում է պատկանում տվյալ շինությունը, շենքի բնակիչներից ոչ ոք հաստատ չգիտի։ Շինություն կառուցելու համար ստացված թույլտվությունը Դավիթ Սարգսյանի անվամբ է, սակայն շենքի բնակիչների և ԼՂՀ ազգային ժողովի երիտասարդ մի պատգամավորի միջև տեղի ունեցած լեզվակռվից կարելի է այլ ենթադրություններ անել։ Երկրորդ հարկի բնակիչ Ռոման Բագիրյանն ասում է. «Ես նրան՝ պատգամավորին, հարցնում եմ, թե ո՞վ է կառուցում շենքը, իսկ նա չի ասում։ Ընտրությունների ժամանակ ես շատերին կոչ եմ արել ձայն տալ նրան, որպեսզի մեր իրավունքները պաշտպանի, այլ ոչ թե հակառակը։ Բայց այսօր փորձում են մեզ արևից զրկել, չեն թողնում նորմալ շունչ քաշել»։
Աշոտ Ղազարյանն իր հերթին ավելացրեց. «Լավ հյուրանոցի հաճախորդին հարցնում են՝ Ձեր համարի պատուհանից ուզում եք ի՞նչ տեսարան բացվի։ Իսկ մեզ ընտրելու իրավունք էլ չեն տալիս, ուզում են զրկել մեր սեփական բնակարաններից լեռնային լանդշաֆտներին նայելու հաճույքից»։
Խոսակցությունների համաձայն, շենքի կառուցումը հովանավորվում է ռասուսաստանցի ինչ-որ գործարարի կողմից, սակայն, չգիտես ինչու, շինության համար կարծես թե պատասխանատվությունը ստանձնել է ԱԺ պատգամավորը, որը շենքի բնակիչներին փորձում է համոզել, թե ինքը միայն օրենքն է պաշտպանում, դրա համար էլ այդքան մտահոգված է։
Նելսոն Ստեփանյան 9 և Գրիգոր Լուսավորիչ 10 շենքի բնակիչները հարցը այսպես թողնել չեն կամենում. մի կողմից չեն ցանկանում ոտնահարված տեսնել իրենցիրավունքները, մյուս կողմից՝ նրանց դուր չի գալիս կանաչապատ տարածքի ոչնչացումը և Անահիտ ատվածուհու արձանի տեղափոխությունը այլ վայր։ Հնարավոր է նաև այստեղ Հողային օրենսգրքի 60-րդ հոդվածի խախտում էլ կա (քաղաքացիներին և իրավաբանական անձանց սեփականության իրավունքով չփոխանցվող հողեր)։
Երկու շենքերի բնակիչները 33 ստորագրությամբ դիմումներ են ուղարկել ԼՂՀ նախագահին, քաղաքապետարան, քաղաքաշինության նախարարություն, Մարդու իրավունքների պաշտպանին և Արցախի հանրային հեռուստատեսություն։ Քաղաքապետը խոստացել է ուսումնասիրել ստեղծված խնդիրը, իսկ քաղաքաշինության նախարար Կարեն Շահրամանյանի ստորագրությամբ պատասխանը իրեն երկար սպասել չտվեց։ Նախարարության մասնագետների ուսումնասիրման համաձայն, կառուցվելիք շինությունը Նելսոն Ստեփանյան 9 բնակիչներին չի խանգարում ու բնական լույսից չի զրկում։ Այդ նամակից պարզվում է նաև, որ «Էս դի գրուպ» ՍՊԸ-ն է ներկայացրել նախագիծը։ Բացի դրանից, նամակում ասվում է, որ նախագծում շինության բարձրությունը շենքի ճակատային մասերում հողի մակերևույթից պիտի լինի 8.7 մետր, «մոռանալով» նշել ձեղնահարկի ու տանիքի մասին։ Մասնագետները միայն կարգադրում են բնակելի շենքին նայող երկրորդ հարկի պատուհանները վերափոխել վերնափեղկերով, իսկ վերնահարկում՝ փակել նախագծով նախատեսված պատուհանները։
Սա իրականում էական ոչինչ չի տա վերոհիշյալ շենքի բնակիչներին։ Շինարարական նորմերի ու կանոնների (հծՌկ) համաձայն, տվյալ շինությունը նման հեռավորության վրա կարող է ունենալ միայն 2-4 մետր բարձրություն։ Կարճ ասած, քաղշիննախարարությունից ստացված պատասխանում ապացույցներն անհամոզիչ են։
Այժմ շինարարությունը կանգնած է, և շենքի բնակիչները սպասում են խնդրի արդար լուծման։ Նրանցից ոմանք այնքան վճռական են տրամադրված, որ պատրաստ են դիմել նաև դատարան։
Հիշեցնեմ, որ Ստեփանակերտում քիչ չեն շինարարական նորմերին ու կանոններին չհամապատասխանող նորաշինությունները։ Քիչ չեն նաև արձանների անհիմն տեղափոխությունները, որոնք շատ անգամ պարզապես մի կողմ են նետվում ու այդպես էլ մնում բարձիթողի վիճակում։
Սակայն շինարարական աշխատանքները կանգնեցրին միառժամանակ. քաղաքապետարանից դեռ դիմումի պատասխանը չստացած, հունիսի 16-ին երեք տեխնիկական միջոցներով հետագա աշխատանքների համար քանդում էին նշված տարածքը։
ՀԱՅԿ ՂԱԶԱՐՅԱՆ
