Հետաքրքրական է, որ հայցադիմումի մեջ «Եհովայի վկաները» ԼՂՀ կառավարության աշխատակազմի ազգային փոքրամասնությունների և կրոնի հարցերի բաժնի վարիչ Աշոտ Սարգսյանին բացարկ են հայտնել, դա պատճառաբանելով նրանով, որ վերջինս «ունի կանխակալ վերաբերմունք Եհովայի վկաների նկատմամբ»: Մեկնաբանելով «եհովականների» այդ քայլը, Ա. Սարգսյանն ասաց. «Ցավալի է, որ Հայաստանից և արտասահմանից հրավիրված իրավապաշտպանները միտումնավոր իմ անձին են վերագրում փորձագիտական եզրակացություն տալու բացառիկ իրավունքը, մոռանալով, որ ես միայն փորձագիտական խմբի երեք անդամներից մեկն եմ: Եթե բացարկ հայտարարելը ԼՂՀ դատարանները ընդունեն, փաստորեն փորձագիտական եզրակացություն տալն անհնար կլինի, քանի որ սահմանված կարգի համաձայն, փորձագիտական խումբը պետք է բաղկացած լինի երեք անդամներից»:

Ի պատասխան այն հարցի, որ որոշ կրոնական համայնքներ Ա. Սարգսյանին մեղադրում են կրոնական կազմակերպությունների մեջ խտրականություն դնելում, վերջինս ասաց, թե կրոնական կազմակերպությունը պետականորեն գրանցված կրոնական համայնքը կամ միավորումն է, և այդ կազմակերպությունների բնականոն գործունեության համար պետք է ապահովվեն նորմալ պայմաններ: Նա ասաց, որ միևնույն ժամանակ, ԼՂՀ, ինչպես նաև ՀՀ Սահմանադրությամբ և օրենքներով բացառիկ դեր է հատկացված Հայ Առաքելական եկեղեցուն, այսինքն՝ էն գլխից «խտրականություն է» դրված կրոնական կազմակերպությունների միջև:
«Ինչ վերաբերում է մյուս կրոնական համայնքներին, որոնք չունեն պետական գրանցում և որոնք հիմնականում աղանդներ են, բնականաբար, ունեն նվազ իրավունքներ, մասնավորապես իրավունք չունեն կրոնական հավաքներ կազմակերպելու, քարոզչություն իրականացնելու, և նրանք հաճախ խախտում են երկրում գործող օրենքները, որպեսզի արդարացնեն այն ֆինանսական ու նյութական միջոցների վատնումը, որ առատորեն տրամադրում են արտերկրի հովանավոր շեֆերը»,- ասաց Ա. Սարգսյանը:

Մեր դիտողությանը, որ հայաստանյան լրատվամիջոցներից մեկը «Եհովայի վկաների» գրանցման մերժումը բացատրել է նրանով, որ խղճի և կրոնական համոզմունքների ազատությունը դեռ Ղարաբաղ չի հասել, Ա. Սարգսյանը պատասխանեց. «Ցավով խոստովանեմ, որ մենք՝ հայերս, սիրում ենք մեր ազգային արժեքները ստորադասել եվրոպական ինչ-որ, այսպես կոչված, վեհ ստանդարտների, որոնց, ի դեպ, այդ նույն Եվրոպայում քամահրանքով են վերաբերում: Օրինակ, Բելգիայում պաշտոնապես ճանաչված են քրիստոնեական 4 ուղղություններ (կաթոլիկությունը, բողոքականությունը, անգլիկանությունը և ուղղափառությունը), իսլամը և հուդայականությունը: Մյուս բոլորը կոչվում են աղանդներ, իրավաբանական ոչ մի կարգավիճակ չունեն և պետությունից նպաստ չեն ստանում: Դրանք, այդ թվում «Եհովայի վկաները», մտցված են «քայքայիչ աղանդավորական կազմակերպության» ցուցակի մեջ: Իսկ «գիտակցության մանիպուլացումը», որով առաջնորդվում են «Եհովայի վկաները» և աղանդավորական այլ կազմակերպություններ, Ֆրանսիայում 2000 թվականից համարվում է քրեական հանցագործություն, որի համար խիստ պատիժներ են սահմանված»:

Ի՞նչ պետք է անել: Ո՞րն է ելքը՝ հարցրինք: «Այս պահին, եթե Արցախին մի բան է անհրաժաշտ, ապա դա համայն հայության հոգևոր և նյութական միասնությունն է: Ներկայումս ազգը տարբեր կրոնական համայնքների բաժանելը ինքնակործանում է»,- պատասխանեց Ա. Սարգսյանը:

«ՆԷ»