ԼՂՀ կենտրոնական ընտրական հանձնաժողովի հուլիսի 20-ի նիստում ամփոփվել և արձանագրությամբ վավերացվել են ԼՂՀ նախագահի հուլիսի 19-ի ընտրության նախնական արդյունքները: Ըստ ԿԸՀ-ի արձանագրության, 99227 ընտրողներից քվեարկությանը մասնակցել են 72958-ը: Բակո Սահակյանի օգտին քվեարկել են 47095 (կամ՝ 66.7 տոկոս), Վիտալի Բալասանյանի օգտին՝ 22967 (կամ՝ 32.5 տոկոս), Արկադի Սողոմոնյանի օգտին՝ 593 (կամ՝ 0.8 տոկոս) ընտրողներ: 2302 քվեաթերթիկ ճանաչվել է անվավեր: Անճշտությունների չափը՝ 4:

ԼՂՀ նախագահի նախորդ ընտրությունները տեղի էին ունեցել 2007 թ. հուլիսի 19-ին: Նախագահ էր ընտրվել Բակո Սահակյանը, որը, ըստ պաշտոնական տվյալների, ստացել էր 85.12 տոկոս ձայն:

Արցախի հանրապետության վերընտրված նախագահ Բակո Սահակյանը հանդես է եկել ուղերձով, որտեղ մասնավորապես ասվում է. «ԼՂՀ նախագահի հինգերորդ ընտրություններն արդեն իսկ կայացած իրողություն են: Այս ընտրությունները դարձան մեր ժողովրդի նոր հաղթանակը իրավական պետության կառուցման և ազգային իղձերի իրականացման  ճանապարհին... Ես խորին երախտագիտություն եմ հայտնում Արցախի բոլոր քաղաքացիներին՝ ընտրություններին մասնակցելու համար, նրանց, ովքեր իրենց ձայնը տվել են իմ օգտին՝ բարձր վստահություն հայտնելով ինձ, և նրանց, ովքեր պաշտպանել են նախագահի մյուս թեկնածուներին: Որպես ԼՂՀ նախագահ՝ ինձ համար չկա ավելի մեծ ու պարտավորեցնող ուժ, քան իմ ժողովրդի վստահությունը և պատասխանատվությունը մեր երկրի ապագայի հանդեպ: Եվ մենք պատրաստակամ ենք ու վճռական այդ ապագայի կերտման գործում,- ասվում է ուղերձում։- Այս հինգ տարիների ընթացքում մեր երկրում իրականացվել է մեծածավալ աշխատանք, սակայն անելիքներն էլ դեռ շատ են: Մենք հետևողական ենք լինելու առկա հիմնախնդիրները լուծելու, թերությունները վերացնելու, բացթողումները շտկելու գործում: Կարվի հնարավոր ամեն ինչ պետության հետագա զարգացման ու զորացման, Պաշտպանության բանակի մարտունակության ամրապնդման, մեր ժողովրդի կենսամակարդակի շարունակական բարձրացման, Հայաստան-Արցախ-Սփյուռք եռամիասնության ընդլայնման ու խորացման ուղղությամբ: Վստահ եմ, որ համատեղ ուժերով մենք կկարողանանք հաջողությամբ իրականացնել մեր համազգային նպատակներն ու ձգտումները և անպայման կարձանագրենք նոր հաղթանակներ: Շարունակենք սկսածը՝ հանուն Արցախի, հանուն մեր ապագայի»:

ԼՂՀ նախագահի նախկին թեկնածու Վիտալի Բալասանյանը, որ հուլիսի 19-ի նախագահական ընտրություններում ստացել էր ձայների մեկ երրորդը (32.5 %), հանդես է եկել հայտարարությամբ։ «Այդ ձայները միայն ինձ չեն պատկանում, դրանք պատկանում են պայքարի պատրաստ, դրական փոփոխությունների ձգտող, արդյունավետ կառավարման համակարգ ցանկացող, զարգացած երկիր տեսնող բոլոր մեր հայրենակիցներին: Քաղաքականությունը մեկանգամյա գործողություն չէ, այն պահանջում է անընդհատ և նվիրված պայքար գաղափարների ու սկզբունքների համար... Նախընտրական քարոզարշավի ժամանակ մեր շատ քաղաքացիներ խնդիր են դրել ցանկացած արդյունքի դեպքում ձևավորել քաղաքական ուժ և շարունակել պայքարը,- ասվում է հայտարարության մեջ։- Մենք պայքարի ելանք հանուն մեր արժանապատվության, հանուն նրա, որ յուրաքանչյուր արցախցի ապրի արժանապատվորեն, առանց վախի, առանց ճնշումների, բարեկեցիկ կյանքով,  ինչը մեզ արգելում էին օտարները: Իշխանությունների վարած քաղաքականության հետևանքով մենք այսօր չունենք այն, ինչի համար պայքարել էինք և ինչի համար իրենց կյանքն էին զոհել մեր մարտական ընկերները:

Մեզ պարտադրված պատերազմում մենք ձեռք բերեցինք պատմական Արցախի տարածքների մի մասը միայն: Արցախի Հանրապետության այսօրվա սահմանը, որը պաշտպանվում է Պաշտպանության բանակի կողմից, պատերազմի արդյունքում գծված սահմանն է: Այնպես, ինչպես այսօրվա աշխարհի բոլոր պետական սահմաններն են պատերազմի արդյունք: Արցախը համայն հայության հայրենիքի մի մասն է և համայն հայության ձեռքբերումը: Ուրեմն մեզ բոլորիս‘ համայն հայության սրբազան պարտքն է այն պաշտպանել ու ամրագրել միջազգային ատյաններում:

Ստեղծված հոռի բարքերի, կոռուպցիայի և անարդյունավետ կառավարման պատճառով այսօր ազգային հարստության մեծ մասը հայտնվել է մի խումբ մարդկանց ձեռքին: Մեր նպատակը սոցիալական արդարության հաստատումն է, ազգային հարստությունը բոլորին հասանելի դարձնելը»:

Հայտարարության վերջում հայտնվում է, որ «արդեն պատրաստ է հիմնարար սկզբունքների նախնական տարբերակը, որը լայնորեն քննարկվելուց, լրացվելուց և խմբագրվելուց հետո հիմք կհանդիսանա ժողովրդի լայն շրջանակների համախմբման՝ հանուն ազգային-հոգևոր արժեհամակարգի պահպանության և այդ հիմքի վրա զարգացման համար»:

Արկադի Տեր-Թադևոսյանը (Կոմադոսը) մի քանի ամիս առաջ HayNews.am-ի հետ զրույցում ասել էր. «Լևոն Տեր-Պետրոսյանը Շուշիի ազատագրումից տեղյակ է, թե՝ ոչ, չգիտեմ, սակայն, հավանաբար, դեմ էր, քանի որ այդ ժամանակ Թուրքիայի հետ հարաբերությունները լավացնելու խնդիր կար»:

Այժմ ՀԱԿ ակտիվիստները Ֆեյսբուքում գրառումներ են թողնում և Կոմանդոսի հանդեպ շատ տգեղ ձևով են արտահայտում իրենց զայրույթը, անգամ նրան մեղադրում են դավաճանության մեջ: HayNews.am-ն այս առնչությամբ գեներալից հետաքրքվեց, թե նա ի՞նչ կարծիք ունի ՀԱԿ-ի ակտիվիստների մեղադրանքերի վերաբերյալ:

«Ինտերնետում թողել են մի կադր, որ ես Լևոն Տեր-Պետրոսյանի հետ 94 թվին մի երկրապահի պատվոգիր եմ տալիս ու ասում եմ շնորհակալ եմ: Շուշիի հետ կապված բան չկա, բայց էդ էլ են կապում Շուշիի հետ: Я не знаю, поскольку Левон Тер-Петросян являлся президентом, президент со мной не советовался, у меня ничего не спрашивал. Я знаю, что он был против Шуши. Когда взяли Шуши, все осудили взятие Шуши, не только Тер-Петросян, не только Блеян, не только Ашот Навасардян, все осудили, говорили, что это неправильно, и после этого мне сняли с Карабаха. Մենք մեր գործն էինք անում, մենք մեզ պաշտպանում էինք, մենք ոչ հարձակվում էինք, ոչ էլ բան էինք անում, մենք մեզ պաշտպանում էինք: Եթե Շուշին չվերցնեինք, Ստեփանակերտը չէր լինի: Ինքը ասում է` ամեն ինչ արեք, Շուշին ուժեղացրեք, այսինքն` ամեն ինչ արեք, որ Ղարաբաղը վերացնեք: Ու մեր նախագահը ոչ մի բան չի անում, չի ասում վերցրեք կամ մի վերցրեք, ու ինքը ասում է էդ հրամանները ես չպետք ա ստանամ, Վազգեն Սարգսյանը պետք ա ստանա: Все говорили, что Шушу взять нельзя. Մի հատ վերցրինք, ասին սխալ եք արել: Ես չեմ վերցրել. մեր ազատամարտիկներն են վերցրել: Հիմա մեր մեղքը ինչու՞մն է: В чем моя вина? Что они от меня хотят? А мне плевать, что они хотят, какой-нибудь сопляк, какой-нибудь недоделок, который там работает, баламутит, ну и пусть баламутит, он себе работу нашел»,- ասաց գեներալ Արկադի Տեր-Թադևոսյանը:

HayNews.am

Ուրուգվայական «180» օրաթերթն, անդրադարձ կատարելով Ադրբեջանի արտգործնախարար Էլմար Մամեդյարովի՝ Ուրուգվայ կատարած այցին, իր՝ «Ազերի արտգործնախարարի այցն անհանգստացնում է հայերին» վերնագրով հոդվածում ընդգծում է ուրուգվայահայության շրջանում առկա մտահոգությունները: Հոդվածը մանրամասն անդրադարձ է կատարում ԼՂՀ հակամարտության պատմությանը՝ նշելով, որ Լեռնային Ղարաբաղը 1921 թ. Ստալինի որոշմամբ Հայաստանից անջատվեց և տրվեց Ադրբեջանին, որի շնորհիվ ավելի քան 100 հազար հայեր հայտնվեցին ամբողջովին տարբեր մշակույթ ունեցող տիրապետության ներքո:

«1988 թ. այդ շրջանի բնակչությունը հանդես եկավ Հայաստանին վերամիավորվելու խնդրանքով, որին ի պատասխան Ադրբեջանի իշխանությունները սանձազերծեցին ռասսայական հետապնդումներ այդ երկրի տարբեր քաղաքներում ապրող հայերի նկատմամբ: ԽՍՀՄ փլուզումից հետո կոնֆլիկտը առավել սրվեց և Ադրբեջանի կառավարությունը, ձեռք բերելով խորհրդային բանակի սպառազինությունը, օգտագործեց այն Լեռնային Ղարաբաղի քաղաքացիական բնակչության դեմ»,- նշվում է հոդվածում:

«1991 թ. այդ շրջանը հռչակեց անկախություն և մինչև 1994 թ. տևած արյունալի պատերազմից հետո, որի արդյունք էին մոտ 30 հազար զոհերը և հազարավոր տեղահանվածներ, 3 ներգրավված կողմերը ստորագրեցին հրադադար (Ադրբեջան, Լեռնային Ղարաբաղ և Հայաստան): Ներկայումս բանակցություններն անարդյունք են ադրբեջանական կողմից հնչող ռազմական ուժի կիրառման սպառնալիքների պատճառով: Ադրբեջանը բանակցություններում չի ճանաչում Լեռնային Ղարաբաղի իշխանությունը, քանզի այն համարում է իր տարածքի մասը:

Միևնույն ժամանակ, Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունը արդեն 20 տարվա անկախություն ունեցող պետականություն է, որում այս ամիս տեղի ունեցան հերթական նախագահական ընտրությունները: ԼՂՀ-ն ունի ձևավորված խորհրդարան և ողջ Հարավային Կովկասում ժողովրդավարության մակարդակի ամենաբարձր ցուցանիշներից մեկը»,- եզրափակում է հոդվածը:

News.am