Գլխավոր » ՀԱՅԿԱԿԱՆ ՀԱՐՑՆ ԱՊՐՈՒՄ ՈՒ ԱՐԴԱՐ ԼՈՒԾՄԱՆ Է ՍՊԱՍՈՒՄ
ՀԱՅԿԱԿԱՆ ՀԱՐՑՆ ԱՊՐՈՒՄ ՈՒ ԱՐԴԱՐ ԼՈՒԾՄԱՆ Է ՍՊԱՍՈՒՄ
15:35
Գնալով ավելի ու ավելի ցինիկ են դառնում Ադրբեջանի ագրեսիվ ձեռնարկումները Արցախի հանդեպ: Նրանց ղեկավարների մեջ մինչև հիմա չգտնվեց մի քաղաքակիրթ, ճշմարիտ ղեկավար, որը կարողանար հասկանալ ու հասկացնել տիտղոսավոր մուալիմներին, որ Արցախը հայկական հող է, և հայերն ապրում են իրենց պապական հայրենիքում՝ չորս հազարամյա պատմությամբ, մինչդեռ Ադրբեջան հորջորջվող պետությունը ստեղծվել է ուրիշի հողի վրա, որի կնքահայրն են եղել Ստալինն ու մուսավաթ Նարիմանովը, և Արցախը Ադրբեջանին հանձնվեց 200 միլիոն կաշառքի դիմաց: Այդ փաստը անառարկելիորեն ապացուցում են Նարիմանովի դրածո Ասադովի նամակները:

Հատվածներ նամակից.
«Հույժ գաղտնի
Ղարաբաղի նահանգային հեղկոմ,
1920 թ. հուլիսի 19, ք. Շուշի,
Գորիսի գավառային հեղկոմին
Ընկերներ, մենք բոլորովին էլ չենք կասկածում, որ Բաքվից բաց թողնված 100 միլիոնը անօգուտ չի կորչի: Թող ալլահն օրհնի փողի ուժը, որն ավելին է անում, քան հզոր զորքը: Զորքերի փոխարեն մեր փողերն են հրաշքներ գործում:
Նորից ու նորից կրկնում եմ իմ խորհուրդը` չխնայել ոչ մի գումար, ավելացրեք վարձատրությունը: Ղարաբաղն ու Զանգեզուրը Ադրբեջանին միացնելու համար կառավարությունը որոշել է բաց թողնել 200 միլիոն ռուբլի: Պետք է շտապել, ժամանակը չի սպասում...
Ասադ Կարաև»:

Երկրորդ նամակը.
«Հույժ գաղտնի
Ղարաբաղի նահանգային հեղկոմ,
1920 թ. հուլիսի 21, ք. Շուշի
Գորիսի գավառային հեղկոմոմին
Ընկերներ, ցավալին այն է, որ մինչև այսօր գլխատված չէ Զանգեզուրի հայությունը, նրա մտավորականությունը և ռազմական պարագլուխները: Գործեցեք, որպեսզի բոլոր նշանավոր ու պետական հայերը կալանավորված լինեն: Մեծ բան չեն աքսորն ու կողոպուտը: Այստեղի ընկերները շատ էլ գոհ չեն Գորիսի հայկական հեղկոմից, աշխատեք վերընտրել Հեղկոմը և այդ ընթացքում ընտրել միայն մուսուլմաններից, և մեզ հայտնի ռուսներից: Եթե դուք ուժ չունեք, ապա փող օրհնված միջոցը օգտագործեցեք:
Ասադ Կարաև:

P.S. Զինվորականների մոտ ու հայտնի տեղերում, հայերին թուլացնելու նպատակով մի ռուս զինվոր սպանեցեք և դրանում մեղադրեք հայերին: Զանգեզուրում մի՛ թողեք ոչ որևէ կարգին մարդու, ոչ էլ հարստություն, որպեսզի այդ անիծված ազգն այլևս չկարողանա ոտքի կանգնել»:

Նամակները սկզբից մինչև վերջ անմարդկային ու անբարոյական հայտարարություններից են կազմված և լկտիորեն բաց են անում ժամանակի քաղաքական կյանքի քողը, ապացուցում կաշառակերության, փողի ուժը, որը համարվում է թուրքի գոյության գլխավոր միջոցը:
Կաշառակերությունը ավելի ծաղկում ապրեց և ավելի մասսայական դարձավ կաշառակերության գեներալ Հեյդար Ալիևի գործունեության ժամանակ, որը Միլի մեջլիսում կուրծք ծեծելով հպարտորեն հայտարարել է, թե իր անմիջական ջանքարով 20 % թուրքեր է աճեցրել Ղարաբաղում: Ինչքան էլ աշխարհում հաղթանակեց քաղաքակրթությունը, Ադրբեջանը մնաց ֆեոդալիզմի մակարդակին, և Հ. Ալիևն իր խանական գահը սահուն կերպով հանձնեց որդուն՝ Իլհամին: Եվ հայատյաց հոր արժանի որդին այսօր էլ թիկունքին ունենալով ցեղասպան Թուրքիայի նման պետության հովանավորությունը, օր ու գիշեր բարբաջում է «եկվոր հայերի» և Երևանը գրավելու մասին:

Այսօր էլ Ադրբեջանի ղեկավարությունը, հանձինս Ալիև-կրտսերի, կարողանում են կաշառել ամբողջ աշխարհին՝ առաջ տանելով սեփական սուտն ու կեղծիքը: Կաշառակերությունը, փողի տենդը սպանում են ամեն կարգի վեհ զգացմունքներ: Փողն ապրանք է, պաշտոն, պատիվ, իշխանություն: Նրանով փոխվում են մարդկային բոլոր առաքինությունները՝ ազնվությունը, խիղճը, ճշմարտությունը, սերն ու գեղեցկությունը:

Ալիևյան կառավարությունը, ինչքան էլ ստոր ստեր տարածի հայերի մասին, ազերին նույն թուրքն է՝ բարբարոս, ցեղասպան: Ազգ, որ 6-7 դար առաջ Միջինասիական անապատներից, ճանապարհին ամեն ինչ ավերելով, հասավ Եվրոպայի դռներին՝ աշխարհի աչքի առաջ բարբարոսաբար նվաճելով քրիստոնեության մայրաքաղաք Կոստանդնուպոլիսը, որին տվեց Ստամբուլ անունը:

Յուրաքանչյուր ազգի քաղաքական կյանքի ղեկը գտնվում է դիվանագիտության ձեռքին: Մեր հանրապետությունը շուրջ յոթ տասնամյակ զրկված է եղել այդ ղեկը վարողից և նույնիսկ ղեկից: Նման պայմաններում մեծ դեր կարող էին խաղալ ազգի հեղինակավոր մտավորականները: Սակայն հայ ազգը զրկված էր այդ հնարավորությունից ևս: Եվ հայ մեծանուն մտավորականը, ցավատանջորեն մտահոգ ազգի ապագայով, դեղատոմս էր առաջարկում. «Ո՜վ հայ ժողովուրդ, քո միակ փրկությունը քո հավաքական ուժի մեջ է»: Եվ նրան բանտախուց նետեցին ու հոշոտեցին...

1988 թ. արցախյան շարժման տարիներին Արցախում գտնվող Ա. Վոլսկին կարճ ժամանակում տեսնելով ու հասկանալով, թե ինչն ինչոց է, մոսկովյան թերթի աշխատակցի այն հարցին, թե ո՞րն է ղարաբաղյան շարժման պատճառը, ազնվորեն նշեց. «Երկրում շրջելիս ես չեմ հանդիպել այնպիսի ավերածության, մարդկանց ճակատագրերի այնպիսի ավերածության, արհամարհանքի, ինչպես Լեռնային Ղարաբաղում...»:

Արցախյան շարժումը վերածնված հայկական հարցի առաջին հուժկու պոռթկումն էր, որին հետևեցին ազգային ինքնագիտակցության օրինական ու հզոր դրսևորումները Հայաստանում ու Սփյուռքում: Հայկական հարցն ապրում է, կա և արդար ու սպառիչ լուծում է պահանջում: «Հայոց հարցը նույնքան հին է, որքան ինքը՝ հայոց ազգը: Հայոց հարցը հայ ժողովրդի ազգային գոյության հարցն է»,- մոտ դար առաջ գրել է Լեոն:

Ցավալին այն է, որ քաղաքակիրթ աշխարհը, այդ թվում՝ ԵԱՀԿ Մինսկի խումբ կոչվածը, շարունակում է աչք փակել հակառակորդի կրակ բորբոքելու բոլոր ձեռնարկումների վրա և մշտապես փորձում է հավասարության նշան դնել դահճի ու զոհի, մեղավորի ու անմեղի միջև:

ԱՆԱՀԻՏ ՀՈՎԵՆՑ

Որոնում

Օրացույց

«  Հոկտեմբեր 2010  »
ԵրկԵրեքՉորՀինգՈրբՇբթԿիր
    123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031

Արխիվ