Գլխավոր » ԻՆՍՏԻՏՈՒՏՆ Է ԱՓՍՈՍ ԿԱՄ՝ «ՀԱՅԱՍՏԱՆ, ԵՐԿԻՐ ԴՐԱԽՏԱՎԱՅՐ»
ԻՆՍՏԻՏՈՒՏՆ Է ԱՓՍՈՍ ԿԱՄ՝ «ՀԱՅԱՍՏԱՆ, ԵՐԿԻՐ ԴՐԱԽՏԱՎԱՅՐ»
21:29
Վերջին տարիներին մեզանում մի արատավոր ավանդույթ ձևավորվեց. նախարարական պորտֆելները սկսեցին բաժանվել որպես մրցանակ, որպես դրամաշնորհ, որպես մխիթարանք, որպես սնման աղբյուրներ: Նախարարացուներին օրեցօր ավելի ու ավելի նվազ պահանջներ սկսեցին ներկայացվել:

Այնպես որ, հանկարծ պարզվեց, որ տարբեր խեղկատակներ ու աչքածակներ կարող են հայտնվել նախարարական բարձր աթոռներին և նրանց կարող է թվալ, թե այդ աթոռը առատության եղջյուր է, միայն բերք ու բարիք է բերում, արտոնություններ ու մեծարանք, հարգանք ու պատիվ: Իսկ պարտականություննե՞րը: Պարտականությունները ստորադասները կկատարեն, որոնք սովոր են կոնվեյերի նման հոսող, տգետ ու ապաշնորհ նախարարներին ընդունել-ճանապարհելուն:

Արդյունքում՝ մի ողջ ինստիտուտ վարկաբեկվեց՝ նախարարական ինստիտուտը: Պարզվեց, որ ով ասես կարող է նախարար դառնալ՝ չկա ոչ չափանիշ, ոչ արգելք, ոչ կրթական ցենզ, ոչ պաշտոնավարման դպրոց, որով անցնելը մի ժամանակ պարտադիր էր:

Նախարարի աթոռը նաև դարձավ փոխանցիկ դրոշ, որ հարկավոր է հանձնել կուսակցական ընկերոջը, այլ ոչ թե գիտակ մեկին: Թե այդ դրոշը ստանձնելու մի քանի ամսվա կամ մի քանի տարվա ընթացքում այդ վայ-նախարարն ինչ ավերածություններ կգործի և ինչ ժառանգություն կթողնի իր հաջորդին, ոչ մեկին այլևս չի հետաքրքրում: Ինչպես չի հետաքրքրում, թե նոր եկողն ինչ որակներ ունի և որքանով է ծանոթ ոլորտին: Միևնույն է՝ նա չի էլ հասցնի ծանոթանալ, մի քանի ամսից կտանեն մեկ ուրիշ աշխատանքի: Այնպես, ինչպես Տիգրան Դավթյանին ֆինանսների նախարարի պաշտոնից նշանակեցին էկոնոմիկայի նախարար: Մի բան պարզ է, որ կարևորն այս դեպքում որևէ նախարարական պորտֆել տնօրինելն է, և Դավթյանի համար լրիվ մեկ է, թե դա ինչ կլինի: Թեկուզ՝ սպորտի նախարարի:

ԱՐՄԻՆԵ ՕՀԱՆՅԱՆ
«Հրապարակ», Երևան

Որոնում

Օրացույց

«  Դեկտեմբեր 2010  »
ԵրկԵրեքՉորՀինգՈրբՇբթԿիր
  12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031

Արխիվ