Գլխավոր » ԻՍԿ ԳՆԱՑՔԸ ՀԵՌԱՆՈՒՄ Է
ԻՍԿ ԳՆԱՑՔԸ ՀԵՌԱՆՈՒՄ Է
20:51
«Ղարաբաղյան խնդիրը», սեփական երկրի, սեփական ժողովրդի գոյության, ապրելու իրավունքի խնդիրը ՀՀ ղեկավարների մեղքով և մեր լուռ համաձայնությամբ պաշտոնական Ստեփանակերտի «օրակարգից» դուրս է մնացել։ Արցախի ճակատագրի հարցով այլ մարդիկ են զբաղվում՝ ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանը, Ադրբեջանի առաջնորդ Իլհամ Ալիևը, ԵԱՀԿ Մինսկի խումբը և այլք։ 

Այսօր չի զգացվում, թե Արցախը ձգտում է վերագրավել սեփական տեղը բանակցասեղանի շուրջ։ Խոսքը մերթընդմերթ արվող հերթապահ հայտարարությունների մասին չէ առ այն, թե «Առանց Ղարաբաղի մասնակցության բանակցությունները չեն կարող արդյունավետ լինել։ Խոսքն այն մասին է, որ իրոք անկախ երկրի տերերի պես ՀՀ ղեկավարներին պահանջեն վերջ տալ ղարաբաղցիների անունից վտանգավոր ներկայացումներ սարքելուն և սեփական դարդուցավով ու սեփական երկրում կուտակված վերջը չերևացող խնդիրներով զբաղվեն...

Իրոք, շատ հնարավոր է, որ մի օր ղարաբաղյան կողմը ևս տեղ գրավի բանակցասեղանի շուրջ, բայց, ինչպես զարգացումների ընթացքը ցույց է տալիս, դա լինելու է միայն Հայաստանի ու Ադրբեջանի նախագահների կողմից ստորագրած վերջնական փաստաթուղթը կյանքի կոչելու գործընթացը, ժամանակացույցը ճշտելու համար։

Առայժմ Արցախում կարծես շատ չեն մտահոգվում, թե ինչ է լինելու, եթե ՀՀ նախագահը ստորագրի մի փաստաթուղթ, որը կարող է դառնալ Արցախի վերջի սկիզբը։ Նախկին հեքիաթները, այն միֆը, որ իբր ՀՀ նախորդ կամ ներկա նախագահները ծննդով Ղարաբաղից են ու չեն կարող ոչ ղարաբաղանպաստ փաստաթուղթ ստորագրել, վաղուց պայթել է պղպջակի պես։ Եթե նրանց համար այսօր մի գերխնդիր կա, ապա դա միայն ու միայն սեփական աթոռը պահելն է։ Նրանց մասնակցությամբ ու համաձայնությամբ բանակցասեղանին հայտնված փաստաթղթերը, որ Արցախի հետագա գոյության համար ոչ մի լավ բան չեն պարունակում, դրա վառ ապացույցն են։ 

Արցախից մեկ անգամ չէ, որ դժգոհություններ են հնչել «մադրիդյան սկզբունքների» վերաբերյալ, հանրությունը հասարակական կազմակերպությունների բերանով բազմիցս մերժել է այն։ Սակայն ՀՀ ղեկավարությունը Արցախի ապագան գծում է հենց այդ «սկզբունքներով», որը ենթադրում է հազարավոր հայորդիների արյան ու կյանքի գնով ազատագրված հողերի վերադարձ հակառակորդին, ազերի փախստականների վերադարձ և այլն, ամենավերջում էլ՝ ինչ-որ անորոշ հանրաքվե՝ Արցախի կարգավիճակը որոշելու համար։

Իմ ծանոթներից մեկը կազանյան հանդիպումից հետո ափսոսանքով նկատեց, որ այդպես էլ ոչ մի փաստաթուղթ չի ստորագրվել... Որ հակառակորդը սպասում է նման փաստաթղթի ստորագրման, դա բնական է՝ ինչ էլ ստորագրվի, նրանք միայն շահելու են։ Չեմ հասկանում, թե մեզանում ինչի են սպասում, երբ մենք միայն կորցնողի դերում ենք լինելու, որի վկայությունը բանակցասեղանին գտնվող փաստաթղթերն են։ 

Օրերս Ի. Ալիևը Euronews-ով Ադրբեջանի կողմից արվելիք փոխզիջման վերաբերյալ թղթակցի հարցին ի պատասխան մոտավորապես ասաց. ի՞նչ զիջենք, երբ այդ բոլորը մեզ է պատկանում... Ահա բազմամյա բանակցություններում նրանց անփոփոխ դիրքորոշումը։ Իսկ մենք պարապ նստել, նայում ենք հեռացող գնացքի հետևից...

Վ. Օ.

Որոնում

Օրացույց

«  Հունիս 2011  »
ԵրկԵրեքՉորՀինգՈրբՇբթԿիր
  12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930

Արխիվ