Եթե փորձենք հարևան Ադրբեջանի քաղաքական վարքագիծը բացատրել մեր տեսանկյունից, այնպիսի անհեթեթ պատկեր է ստացվում, որ զգում ես, որ ինչ-որ բան այն չէ: Օրումեջ առանց պատճառի արվող սպառնալից հայտարարություններ՝ պատերազմ, պատերազմ... Ինչ-որ արհեստական, անբացատրելի բան կա այս սպառնալիքների մեջ, չհիմնավորված ագրեսիա:
Հայաստանն իր ողջ պատմության ընթացքում խնդիրներ է ունեցել իր հարևանների՝ Իրանի, Ադրբեջանի, Թուրքիայի հետ: Անընդհատ այս երկրներից որևէ մեկը փորձել է կամ զավթել երկրի տարածքը, կամ բնաջնջել ժողովրդին: Ինչո՞ւ ռազմաշունչ «խնդիրները» ծագել են հենց մուսուլմանական երկրների, այլ ոչ թե, ասենք, Վրաստանի հետ:

Թուրքերն ու ադրբեջանցիները Հայաստանն իրենց կոկորդին կանգնած ոսկոր են համարում... Չկա Մուհամեդի հետքերով գնացող որևէ ժողովուրդ, որն աչքի է ընկնում խաղաղասիրական հակումներով: Ոչ իրական, ոչ էլ, գոնե, դիվանագիտական մակարդակով՝ առերևույթ: Աշխարհի տեռորիստների 90 տոկոսը մահմեդականներ են...

Ասում են՝ պատճառն այն է, որ այլ կրոնների և իսլամի միջև կան մի շարք տարբերություններ: Նախ՝ մահմեդականների աննախադեպ նվիրվածությունը կրոնին: Ըստ «Ասոշիեյթեդ պրեսս» լրատվական գործակալության անցկացրած սոցհարցման արդյունքների՝ Թուրքիայի բնակչության 85 տոկոսի համար կրոնը կյանքի շատ կարևոր մաս է: Եվ սա՝ դեռ Թուրքիայում, որը համարվում է աշխարհիկ-մահմեդական տերություն: Էլ ի՞նչ ասես մյուս իսլամական հանրապետությունների մասին: Արաբական ցանկացած պետության քաղաքացին իր պարտքն է համարում օրը մի քանի անգամ նամազ անել: Ոչ մի գործ չի կարող խանգարել պաշտամունքի այս ծեսին: Եվ ուրեմն՝ կրոնը մահմեդականների վարքը պայմանավորող կարևոր գործոն է: Ու իսլամական պետությունների վարած քաղաքականությունը, կատարած քայլերը հասկանալու համար անհրաժեշտ է իմանալ, թե ինչ է իրենից ներկայացնում իսլամը:

Ղուրանը մահմեդական պետություններում պարտադիր ուսումնասիրում են դպրոցներում: Ղուրանի խոսքը գալիս է փոխարինելու մոր կաթին: Այն իրենից ներկայացնում է վարքի որոշակի կանոններ, որոնց պարտավոր են հետևել մահմեդականները: «Աստված այնպես սիրեց աշխարհը, որ իր միածին որդուն մահվան մատնեց, որ իրենց մեղքերից փրկի մարդկանց»,- ասում է Աստվածաշունչը: «Ալլահը Մուհամեդին ուղարկեց, որպեսզի նա բերի ճիշտ կրոնը, և այդ կրոնը պետք է իշխի մյուս բոլոր կրոններին»: Աստվածաշնչյան հիմնական կատեգորիան սերն է, Ղուրանինը՝ իշխանությունը:

Իսլամը սահմանում է, որ բոլոր նրանք, ովքեր մահմեդական չեն, պետք է մեռնեն կամ հպատակվեն մահմեդականներին: Եթե նրանք համաձայնեն ապրել իսլամի կանոններով ու հարկ վճարել մահմեդականներին, կարող են ապրել վերջիններիս իշխանության ներքո, եթե ոչ՝ նրանք պետք է մեռնեն: Այսինքն՝ գլխավորն այն չէ, որ բոլոր ազգերը մուսուլման դառնան, այլ՝ որ նրանք հնազանդվեն մուսուլմաններին:
Երբ 634 թ. հաստատվեց իսլամական կայսրությունը, յոթ տարվա ընթացքում Ղուրանի կանոնները, Մուհամեդի պատվիրանները վերածվեցին օրենսդրական համակարգի... Օրենքը հստակ սահմանում է, որ քրիստոնյաներն ու հրեաներն իրավունք չունեն անկախ ապրելու: Նրանք պետք է ապրեն այն օրենքներով, որոնք իսլամը սահմանում է նրանց համար: Իսկ ի՞նչ, եթե հրեաներն ու քրիստոնյաները չեն ցանկանում ապրել իբրև մահմեդականների հպատակներ: Իսլամը պետք է կռվի նրանց դեմ։ Այդ պայքարը կոչվում է ջիհադ: «Ջիհադ»՝ նշանակում է պատերազմ այն ժողովուրդների դեմ, ովքեր չեն ցանկանում հպատակվել իսլամին...

Ղուրանն աշխարհն առանձնացնում է երկու մասի՝ մուսուլմանական և ոչ մուսուլմանական՝ «դար ալ իսլամ»՝ իսլամի տուն, և «դար ալ հարբ»՝ պատերազմի տուն, որը պետք է նվաճվի ժամանակների վախճանին: Ողջ աշխարհը մնալու է «պատերազմի տուն», մինչև այն կհպատակվի իսլամին: Փաստորեն, իսլամի նպատակը բոլոր կրոնները, այսինքն՝ բոլոր ազգերն իրեն հպատակեցնելն է:
Ռազմատենչ այս կրոնին ոմանք փորձել են ավելի մարդկային հատկություններ վերագրել: Այսպես՝ ոմանք պնդում են, որ Մուհամեդը պատվիրել է պատերազմում չսպանել կանանց ու երեխաներին: Բայց կան իսլամիստական դպրոցներ, ինչպես Հանլի դպրոցը, որ Ղուրանի բոլոր պատվիրաններն ընկալում են բառացի՝ պատերազմ: Տեռորիստների մեծ մասը պատկանում է այս դպրոցին:

 
Տարածքային հարցերն այս կրոնում նույնպես խիստ են դրված: Իսլամական տիրապետության տակ գտնվող որևէ տարածք չպետք է դուրս գա նրա տիրապետությունից: Եթե այն ժամանակավորապես անցել է այլ ժողովրդի տիրապետության տակ, ապա պետք է անպատճառ հետ նվաճվի: Այստեղից էլ ահա ադրբեջանական անհեթեթ պահանջները՝ տարածքներն իրենց վերադարձնելու վերաբերյալ: Ալիևի՝ պատերազմը վերսկսելու սպառնալիքների արմատները, փաստորեն, նույնպես թաղված են կրոնում... Իսլամը տարածելու նպատակով մղվող պատերազմում մահացած ցանկացած զինվոր մարտիրոս է, ինչպես էլ նա մահանա: «Անհավատների» սպանությունը պատվաբեր գործ է, որը հերոսացնում է մարդասպանին՝ նրան դարձնելով մուսուլմանական աշխարհի հերոս: Ատելությունն ու սպանությունը մուսուլմանական երկրներում խրախուսվում են պետական կրոնի մակարդակով...

Երբ լսում ենք, որ հայազգի երիտասարդներին սպանող ադրբեջանցիներին աստվածացնում են, չենք ընկալում, որ բանը միայն արյունարբու լինելու մեջ չէ:
Իսկ ինչո՞վ բացատրել այն, որ աստվածաշնչյան պատվիրաններն այնպես անտեսված են մեր երկրում, իսկ մահմեդականները կուրորեն հետևում են Ղուրանին: Հոգեբանական գործոնն է դեր խաղում: Աստվածաշունչը ձգտում է բարին սերմանել՝ մի շնացիր, մի նախանձիր, մի սպանիր: Ղուրանը պնդում է՝ կարող ես մի քանի կին ունենալ, սպանիր նրան, ով չի դավանում Ալլահին: Քանի որ մարդն իր բնույթով հակված է դեպի մեղքը, նրա համար ավելի հեշտ է կատարել Ղուրանի պատվիրանները, քան աստվածաշնչյանը...

Աստվածաշունչը խաղաղության Աստծո մասին է պատմում, իսկ իսլամում խաղաղությունը հնարավոր է համարվում միայն իսլամի վերջնական հաղթանակի դեպքում, երբ ողջ աշխարհը կխոնարհվի մահմեդականների առաջ: Ի՞նչն է ստիպում մահմեդականներին զինադադար կնքել: Զինադադարն իսլամում ստրատեգիական ընտրություն է, որը կատարվում է այն դեպքւոմ, երբ թշնամին շատ ուժեղ է: Դադարի համաձայնվում են միայն վերազինվելու և ժամանակ շահելու համար, ինչպես ժամանակին արել է Մուհամեդ առաքյալը:

Մահմեդականության հիմունքները պետք է որ զգոնության կոչ անեն մի երկրի, որը շրջապատված է մուսուլմանական պետություններով, նրանց ձեռքից ցեղասպանություն է տեսել, մղել հարկադրված պատերազմ ու որոնց հետ գտնվում է զինադադարի երերուն հարաբերության մեջ: Հնարավո՞ր է արդյոք ստիպել մահմեդականներին մոռանալ պատերազմը՝ իբրև հարաբերություններ պարզելու միջոց: Ինչպես տեսանք, միայն մի դեպքում են նրանք խուսափում արյուն թափելուց, երբ մրցակիցն իրենցից ուժեղ է: Ժամանակն է մտածել հզորանալու և հզոր աջակիցներ ձեռք բերելու մասին: Պաշտպանական նկատառումներով:

ԱՍՏՂԻԿ ՍԱՐԳՍՅԱՆ
hraparak.am
---------------------------------------------------
Տպագրվում է կրճատումներով