Գլխավոր » ՄԱՔՍԻՄ ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ. ՄԵԿԸ ԵՐԿՈՒ ՉԱՆԵԼ

---

ՄԱՔՍԻՄ ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ. ՄԵԿԸ ԵՐԿՈՒ ՉԱՆԵԼ	11:01
Խոսքի մեկը երկու չի անում։ Ձեռքի ափը դարձնում է խուփ, հերմետիկ փակում բերանը, որպեսզի խոսքի մեկը երկու չդառնա։ Ասված է՝ ոչ թե՝ ինչ որ բերանով է մտնում, այն է պղծում մարդուն, այլ ինչ որ ելնում է բերանից՝ այն է պղծում մարդուն։ Վարանելով ասենք. - Ինչ որ գրված է Գրքում՝ յոթը կնիքով կնքված ճշմարտություններ են։ Խուրդա անելու հարկ չկա։  Բայց դա թողնենք մի կողմ և դառնանք խոսքի մեկը երկու չանելու օգտակարությանը, ավելի ստույգ՝ օգտավետությանը։ - Կարելի է խուսափել գլխացավի (նաև միգրենի) բարդացումներից. - Նվազում է այրոցների հավանականությունը. - Սթրեսները, ամեն կարգի նոպաները հասնում են նվազագույնի, - Երեխաներին արված կոշտ նկատողությունները առիթ չեն դառնում կնոջդ հետ ընդհարվելու։ (Միայն թե մի մահանա լինի)։ Գլխավորը, այնուամենայնիվ, դա չէ։ Երբ մարդ կարողանում է խոսքի մեկը երկու չանել, շրջապատին վստահություն է ներշնչում։ Նկատվող հատկանի՜շ։ Իսկ նկատողները կարող են ճակատագրական դեր խաղալ։ Ասենք, օրակարգում կադրային հարց է դրված։ Նրան հիշում են։ Նախագահողը առաջկտրուկ է անում. - Ես առաջարկում եմ ընկեր .... թեկնածությունը։ Դուք բոլորդ էլ գիտեք, որ պարոն... Տարիներ առաջ ասում էին՝ ընկեր, հիմա էլ ասում են՝ պարոն, իսկ մարդկային որակների գնահատականները կայուն պահպանվում են։ Օրինակ, խոսքի մեկը երկու չանելու արժեքային գնահատականը հիմնականում պահպանվում է։ Թեկնածուի բարեմասնությունները թվարկողները անսպասելի շատանում են։ Ելույթ ունեցողները զուգում-զարդարում են թեկնածուի արժանիքները, իրականն ու ցանկալին հարմար տեղադրում կողք-կողքի՝ մի շերտ մեկից, մի շերտ մյուսից, ինչպես որ ձուկն իր ջրի մեջ եփելու ժամանակ, մի շերտ պոմիդոր են դնում կանաչիով-սամիթով-բանով, մի շերտ էլ ձուկ՝ այդպես շարունակ, մինչև մթերքը սպառվի։ Ոչ ոք չի նշում, որ թեկնածուն խոսքի մեկը երկու չի անում, որովհետև բարձրաձայնելու ենթակա չի։ Վերջապես գալիս է քվեարկության ժամանակը։ Նախագահողը հայտարարում է. - Ովքեր կողմ են՝ ձեռք բարձրացնեն։ Ձեռքերի (բարձրացված) պուրակ է գոյանում։ - Ձեռքերը իջեցնել։ Ձեռքերը իջեցվում են կրկեսային վարժվածությամբ։ - Դե՞մ։ Դեմ չկա։ Ձեռնպա՞հ։ Ձեռնպահ էլ չկա։ Ստացվում է նախատեսվածի պես՝ անցնում է միաձայն։ Կադրը ընտրվում է։ Սկսվում է «մեկը երկու չանել»-ի անթափոն արտադրությունը։ Առաջինը փորձարկվում է «առյուծի բաժինը»։ Եթե հայտնի առակում բաց տեքստով ներկայացվում են հերոսներն ու նրանց գործողությունները, ապա այս պարագայում մասանորի անելը խստիվ արգելվում է։ Գաղափարը մնում է ուժի մեջ և իրականացվում է ամբողջ ծավալով, մեկը երկու չանելով։ Որսը բաժանվում է մշակված սկզբունքով՝ նատուրայով, կա՛մ դրամական փոխարժեքով՝ դոլարով, եվրոյով, պակասը՝ ռուսական ռուբլիով՝ օրվա կուրսի համպատասխան։ Փորձարկումը անցնում է։ Ճիշտ ընտրություն է կատարվել։ Շուտով իջեցվում է նոր առաջադրանք՝ ինչպես կիրարկել «Աստծոնը Աստծուն, կեսարինը կեսարին» սկզբունքը արդի պայմաններում։ Առաջադրանքը ուղեկցվում է համապատասխան հրահանգով՝ բանաձևի առաջին մասին ձեռք չտալ որպես անքակտելի. որովհետև՝ անքննելի է Աստծո բանը. ապա՝ քո տեր Աստծուն չպետք է փորձես։ ինչպես նաև՝ մի տար մեզ փորձության։ Կադրը, այնուամենայնիվ, նկատել է տալիս՝ ինչպե՞ս հասկանալ «Ձայն բազմաց, ձայն Աստծոն», երբ մանավանդ ժողովրդավարության խորացման գործընթացներում «բազմացը» մի շարք հաջող փորձաշրջաններ է անցել, զօրօրինակ՝ բոլոր մակարդակներով ընտրությունների ժամանակ՝ թափանցիկության դժվարությունները հաջողությամբ հաղթահարվել են, ինչպես նաև տեղական և միջազգային դիտորդների ցերբերական հայացքի տակ չեն արձանագրվել այնպիսի խախտումներ, որոնք կարող էին ազդել արդյունքների վրա։ Համենայնդեպս պրոտոկոլներում դրական են գնահատվել։ Եվ այսպես, բանաձևի առաջին մասը թողնում են անփոփոխ, մինչև երկրորդ մասը մանրամասն զննման ենթարկվի։ Հարցադրումը աներկբա է և միանշանակ՝ ի՞նչ է նշանակում կեսարինը՝ կեսարին ներկա պայմաններում։ Գոյություն ունեն տարբեր վարկածներ. ա) կեսարի ընչաքաղցությունը, բ) մարսելու հնարավորությունը, գ) ինչքան օրենքը թույլ է տալիս, դ) արդյոք ուժը կորցրա՞ծ է համարվում նախկին ձևակերպումը՝ քաջաց սահման՝ զենն յուրյանց։ Կադրը առաջարկում է նոր ձևակերպում բառային ժամանակակից արտահագուստով։ Կեսարը փոխարինել լայն շրջանառության մեջ գտնվող այնպիսի բառերով ու բառակապակցություններով, որոնք մատչելի են ներկա սերնդին և ավելի է համապատասխանում ժամանակակից հասարակական (քաղաքական, տնտեսական և այլն) հարաբերություններին։ Բոլորը միաձայն համաձայնում են։ Նախարարը համարել ելակետային։ Այնտեղից կարելի է բարձրանալ այնքան, մինչև որ բարձրացողի համար թթվածնային անբավարարվածություն չառաջանա։ Մյուս կողմից, նիշը իջնել մինչև նախարարին հավասարեցված (եկամտի մասով) գլխավոր տնօրենները և տնօրենները։ Շատվոր չի՞ ստացվում՝ կողքից հնչում է սպասված հարցը։ Կեսարի հավակնորդները իրար աչքի են նայում՝ գուցե իրոք թվակազմը որոշակի նվազեցվի։ Մինչև «հա» ու «չեն» կորոշեն, Կադրը իրեն առաջ է մղում. - Կեսարների ժամանակների համեմատությամբ ներկա էտապում արտադրության ծավալները մեծացել են առաջադրված թեկնածուներին համապատասխան, սպառման ՞ չի լինի... Ներկաները թեթևացած շունչ են քաշում՝ կարծես բոլորի ուսերից ջրաղացքարեր ընկան։ Նրանք շնորհակալ հայացքով փաղաքշում են իրենց առաջ քաշած Կադրին։ Պաթոսի ազդեցության տակ ոչ ոք չի նկատում էջատակին պետիտով շարված լրացումը, որի համաձայն ցուցակում հնարավոր է ընդգրկել նաև Կադրին։ - Բա՜... Ժողովրդավարության խորացման մերօրյա պայմաններում անհրաժեշտ է հաղթահարել մեկ այլ խոչուխութ՝ ձեռք բերել ընտրող զանգվածի քվեն։ Դրա համար պետք է կազմակերպել հանրաքվե։ Անշուշտ, plebcist անցկացնելը միջոցներ է պահանջում։ Բայց ինչպե՞ս, եթե ոչ թանկացման փորձացված միջոցով։ Հարցականը նորից է ծառանում՝ ի՞նչը թանկացնել։ Վառելիքին հնարավոր չէ ձեռք տալ, այդ մասով գները շատ են բարձրացվել. պարենամթերքներինը՝ նույնպես։ Գուցե՞ ազնիվ մետաղների և թանկագին քարերի գինը փոքր-ինչ բարձրացվի։ Մեծ ու փոքր շատ լավ գիտեն, որ անխուսափելի է դառնալու դոմինոյի էֆեկտը։ Բոլորն էլ իրենց անհասկացող են ձևանում։ Քվեարկության է դրվում. - Թեր-կողմ։ Առաջարկն անցնում է՜... - Տաշի՜-տուշի՜...