Գլխավոր » ՆՐԱՆՔ ՈՒՆԵՆ ԱՊՐԵԼՈՒ ԻՐԱՎՈՒՆՔ
ՆՐԱՆՔ ՈՒՆԵՆ ԱՊՐԵԼՈՒ ԻՐԱՎՈՒՆՔ
21:22
Արհեստական վիժեցումներն ունեն միայն մեկ ճշմարիտ բնորոշում. սպանություն, մանկասպանություն, մարդասպանություն... Մինչդեռ ոչ ոք իրավասու չէ հրաշք մանկիկներին զրկելու ի վերուստ իրենց շնորհված կյանքի իրավունքից, որովհետև ոչ ոք չի արարել նրանց, բայց միայն մեկը՝ Աստված, որը մեզ պատվիրում է. «Մի՛ սպանիր»… Նրանք ունեն ապրելու իրավունք…

Էմբրիոլոգիայի՝ սաղմնաբանության տեսանկյունից մարդու կյանքը սկսվում է արական և իգական բջջակորիզների միաձուլման պահից: Ըստ որում, սաղմը մոր արգանդում ինչ-որ հավելված չէ, և հղիության ցանկացած ժամանակահատվածում կատարված աբորտը համարվում է կենսաբանական էակի կյանքի գիտակցված ընդհատում: Բացի դրանից, սկսած բեղմնավորման պահից, սաղմը իրենից հոգևոր արարած է ներկայացնում. չէ՞ որ մարմինն առանց հոգու մեռած է, իսկ այդ բջիջը ոչ միայն մեռած չէ, այլև շարունակում է իր կենսագործունեությունը և աճում է:

Հայտնի է, որ հղիության տասնութերորդ օրում բաբախում է երեխայի սիրտը, վեցերորդ շաբթում գործում են նրա լյարդը, երիկամները, թոքերը: Ութերորդ շաբթից երեխան արդեն ցավ է զգում, գլխուղեղը ազդակներ է ընդունում, տասներկուերորդ շաբթում շրջում է գլուխը, ծալում ոտքերը, մատները տանում բերանը, հորանջում է, արձագանքում է մոր զգայական վիճակներին և արտաքին ազդակներին, ունի հույզեր...

Իսկ աբորտի ընթացքում տեղի են ունենում կանանց հոգեկան աշխարհի փոփոխություներ, որոնք արտահայտվում են դեպրեսիայով, ագրեսիայով, նյարդային պոռթկումներով, ճնշվածությամբ: Այս բոլորի հետևանքով կարող են նաև քայքայվել ընտանիքները: Պարզ է դառնում, որ աբորտը ոչ միայն չի լուծում որևէ անձնական կամ հասարակական խնդիր, այլև լուրջ խնդիրների առջև է կանգնեցնում հանրությանը: Հաջորդող հղիությունների ընթացքում կարող են ծնվել անոմալիաներով, նյարդային, հենաշարժական զարգացման խանգարումներով երեխաներ:

Արհեստական վիժեցումները, ավելի ճիշտ՝ երեխաների օրինականացված սպանությունները, այսօր դժբախտաբար սովորական երևույթ են դարձել: Մինչդեռ այդ երևույթն իրականացնողների կողքին բազմաթիվ են այն ընտանիքները, ովքեր ամբողջ կյանքում փափագում են ունենալ նման պարգև, սակայն այդպես էլ չեն ունենում... Բայց արի ու տես, որ նրանք, ովքեր նման պատվի են արժանանում, ինքնակամ հրաժարվում են դրանից՝ աղբի հավասարեցնելով անմեղ մանուկների հազարավոր կյանքեր...

Ես չեմ հավատում, որ պատճառը սոցիալական վիճակի սղությունն է, և ո՛չ էլ բնակարանային պայմաների անհարմարությունը,- ինչպես շատերն են հաճախ սիրում արդարանալ: Ո՛չ, մարդկային կյանքին գիտակցաբար վերջ դնելն ավելի է, քան ինչ-որ պատճառաբանություն, ինչ-որ սովորական արդարացում կամ բացատրություն: Սա ավելի ճիշտ նման է դիվային ոգու ներգործության, սատանայի գործելաոճի, որ մշտապես ծարավ է արյան և կյանքի… Այլապես ուրիշ ի՞նչ անուն կարող է ունենալ դեռ նոր-նոր ծլարձակող բողբոջի ոչնչացումը, եթե ոչ սպանությո՛ւն, մանկասպանությո՛ւն, մարդասպանությո՛ւն…

Մի՞թե կարելի է նորաբողբոջ ծիլն արմատախիլ անել հենց միայն այն պատճառով, որ նա ծլել է առանց նախնական պլանավորման։ «Եթե տղա լինի՝ պահելու եմ, եթե չէ՝ չէ»: Կարծես խոսքը մի ինչ-որ առարկայի և ոչ թե անգին կյանքի մասին է, մի կյանքի, ում չի հետաքրքրում ոչ ծնողների անապահով վիճակը, ոչ նրանց պլաններում իր չընդգրկված ու անցանկալի լինելը, ոչ «սխալ» սեռային պատկանելիությունը… Նա միայն ուզում է ապրել, ուզում է այլևս դադարել ուրիշի մեղքերի համար «քավության նոխազ» լինելուց... Նա միայն ուզում է ապրել… Մի՞թե նա չունի դրա իրավունքը...

ԳՈՀԱՐ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ

Որոնում

Օրացույց

«  Մայիս 2011  »
ԵրկԵրեքՉորՀինգՈրբՇբթԿիր
      1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031

Արխիվ