Նախաանկախության տարիներին դպրոցում սովորելիս որևէ դասագրքում հանդիպե՞լ եք՝ «մեր համար», «իմ համար», «քո համար»... Ձեզ դասավանդող որևէ մեկից լսե՞լ եք՝ «մեր վրա», «քո վրա»... Այս ի՞նչ համատարած անգրագիտություն է թևածում հայոց փառապանծ գաղջ մթնոլորտում։

Հարգելիներս, ոչ թե «մեր համար», «իմ համար», «քո համար»,
այլ՝ մեզ համար, ինձ համար, քեզ համար...
Ոչ թե «մեր վրա», «քո վրա», «ձեր վրա», այլ՝ մեզ վրա, քեզ վրա, ձեզ վրա...
Ախր մեղք են մեր աչքերն ու ականջները։ Ձեր սիրելի ավագ եղբոր բերնից երբևէ լսած կա՞ք՝ Не надентесь на нам կամ՝ для мой очень приятно... Նույնիսկ անհուսալի անգրագետները չեն այդպես գրում կամ խոսում։ Իսկ ՀՀ հեռուստաեթերը, ԶԼՄ-ները լեցուն են այդ ճչացող անգրագիտությամբ...

*  *  *
Առաջարկում եմ «Հայ ժողովրդի պատմությունը» հանել ուսումնական ծրագրերից։ Միևնույն է, մեր պատմության սխալներից երբեք դասեր չենք քաղում։ Փոխարենը մեր պատմությունից առանձնացրել ենք «Ծովից ծով Հայաստանի» քարտեզը, պատից կախել ու դարեր շարունակ զմայլվում ենք, չնկատելուն տալով, որ արդեն զրկվում ենք մեր տակի փոքրիկ աթոռից...

*  *  *
Ազատ ժամերիս թռուցիկ նայելով հայատառ էլեկտրոնային լրատվամիջոցները, ամեն անգամ համոզվում եմ, որ դրանց առնվազն 90 տոկոսն աղբ է՝ «էստիհամեցեք»-ի ավանդույթներով, էժանագին ու տափակ «սենսացիաներով», ինչ-որ «աստղերի», այդ թվում՝ «հայ գերաստղերի» կենցաղային անմիտ, ողորմելի ու խղճուկ պատմություններով, կիսամերկ լուսանկարներով հաճախորդ գրավելու համար ոտուձեռ ընկած։ Եվ՝ անգրագե՜տ, սարսափելի անգրագետ...
Հարգելիներս, ի՞նչ պարտադիր էր այդ ոլորտն ընտրեիք։ Ավելի մեծ հաջողությամբ կարող էիք շուկայում զկեռ ու սալոր վաճառել...

*  *  *
Որքա՜ն ցավ ու վիրավորանք եմ զգում, երբ հայերն իրար հետ զրուցելիս, հայոց լեզվի, մեր մայրենի լեզվի մասին ինչ-որ բան հայտնելիս, ասում են՝ армянский...
Կարծես ռուսի ազգանուն արտասանելիս լինեն։

Վ. ՕՎՅԱՆ