Ռուսաստանյան ԶԼՄ-ներում շարունակվում են Ղարաբաղի թեմայով հրապարակումները, որոնք ուղղված են կարգավորման Մինսկի խմբի ձեւաչափի դեմ: Նշվում է, թե խմբի արեւմտյան համանախագահները չեն ցանկանում խնդրի խաղաղ կարգավորումը, այդ պատճառով էլ այն արդյունավետ չէ:

Ռուսաստանը Թուրքիայի ու Ադրբեջանի աջակցությամբ արդեն տեւական ժամանակ փորձում է վերացնել Մինսկի խմբի ձեւաչափը, որի վերաբերյալ այս երկրների պաշտոնական շրջանակները բազմաթիվ հայտարարություններ են արել:

Ո՞րն է Մինսկի խմբի իմաստը: Խոշոր հաշվով՝ հրադադարի եւ ստատուս քվոյի պահպանումը, որը ձեւավորվել է Ղարաբաղ-Ադրբեջան պատերազմի արդյունքներով:
Ռուսաստանը ձգտում է «խաղաղարար» զորք մտցնել Ղարաբաղ, որի մասին Մոսկվան բազմիցս արտահայտվել է: Սակայն այս ծրագիրը տապալվել է հայկական կողմի դիրքորոշման եւ Մինսկի խմբի արեւմտյան համանախագահների ջանքերով: Ընդ որում, հայկական կողմը հստակ հայտարարել է որեւէ երրորդ երկրի խաղաղարարների դեմ:

Ղարաբաղը միակ հակամարտ տարածքն է աշխարհում, որտեղ համեմատական խաղաղությունը պահպանվում է ոչ թե երրորդ երկրների, այլ հակամարտ կողմերի միջոցով: Եվ դա աշխարհքաղաքական կարեւոր նշանակություն ու դեր է հաղորդում հայկական երկու պետություններին:

Ղարաբաղում որեւէ երկրի խաղաղարար զորքի ներկայությունը նշանակում է Ղարաբաղի բաժանումը եւ անկախ կարգավիճակի վերացումը, դրանից բխող բոլոր հետեւանքներով:
Ռուսաստանի համար Ղարաբաղը զորք մտցնելն ու Ղարաբաղը կիսելը կարեւոր քաղաքական նշանակություն ունի Հարավային Կովկասում իր դիրքերը հաստատելու համար:

Ռուսաստանը հուլիսի վերջին եւ օգոստոսի սկզբներին Ադրբեջանի միջոցով պատերազմական իրավիճակ ստեղծեց Ղարաբաղում եւ Հայաստանի սահմաններին, որի նպատակը հայկական կողմին խաղաղարարներ պարտադրելն էր: Սակայն հայկական բանակի հստակ գործողությունների արդյունքում այս ծրագիրը տապալվեց:
Պետք է կարծել, սակայն, որ այս ուղղությամբ փորձերը չեն դադարելու, եւ Ռուսաստանը կարիք է ունենալու «դաշնակիցների»:

Ներկայում ռուսական մամուլում քննարկվում է Ղարաբաղում եռակողմ՝ ռուս-թուրք-իրանական ռազմական ուժեր մտցնելու հարցը: Ըստ ամենայնի, միայնակ չկարողանալով իրականացնել սեփական ծրագրերը, Մոսկվան փորձում է «շահագրգռել» նաեւ Թուրքիային ու Իրանին, առաջարկելով «կիսել» Հարավային Կովկասը:

Իրանը արդեն հայտարարել է, որ դեմ է Ղարաբաղում որեւէ երրորդ երկրի ռազմական ուժերի ներկայությանը: Ինչ վերաբերվում է Թուրքիային, ապա այստեղ իրավիճակը բավական երկիմաստ է: Ինչպես նշում են փորձագետները, օգոստոսյան իրադարձություններին Թուրքիային թույլ չտրվեց որեւէ ուղղակի ու անուղղակի մասնակցություն, ինչը բնականաբար չէր կարող բավարարել Անկարային:

Մյուս կողմից, միջազգային մեկուսացման մեջ հայտնված Ռուսաստանը կարիք ունի Թուրքիայի աջակցության, հարավային ուղղությամբ «ճեղքում» իրականացնելու համար:
Նման համատեղ փորձ Ռուսաստանն ու Թուրքիան արդեն ունեն՝ 1920 թվականի իրադարձությունները Հայաստանում:

Ռուսաստանը Թուրքիայի հետ արդեն պայմանագիր է կնքել գյուղմթերքի մատակարարման վերաբերյալ, եվրոպական ներմուծման արգելքի դիմաց: Արդյոք դա խաղաղարարների «գինն» է, թե ընդամենը «վստահության քայլ»՝ նոր պայմանավորվածությունների ճանապարհին:

ՀԱՅԿԱԶՆ ՂԱՀՐԻՅԱՆ
Lragir.am