«Հայկական ժամանակ» թերթում տպագրված «Ալլահի գործակալ» վերնագրով այս նյութի հեղինակ Լեոնիդ Շադունցը գրում է, թե «ԼՂՀ վերահսկիչ պալատը վերջերս ստուգումներ է իրականացրել ԼՂՀ տուրիզմի վարչությունում և ըստ էության ինչ-որ մեկի ցուցումով չտեսնելու տվել պետական միջոցների փոշիացման մի շարք արտառոց փաստեր»։ Այնուհետև հեղինակը գրում է. «Երբ ԼՂՀ մշակույթի նախարարության կազմում գտնվող հուշարձանների պահպանության վարչությունը հանվեց նախարարության կազմից և մտցվեց ԼՂՀ կառավարությանն առընթեր տուրիզմի վարչության կազմ, պետական բյուջեով մեծ գումարներ նախատեսվեցին հուշարձանների վերականգնման և պահպանության համար (300 մլն-ից ավելի, որը ԼՂՀ պարագայում աննախադեպ է)...
...Տուրիզմի վարչության պետ Սերգեյ Շահվերդովը հուշարձանների համար նախատեսված գումարների մեծ մասը ծախսում է իր հայեցողությամբ և որպես կանոն ոչ նպատակային՝ առավել ուշադրություն դարձնելով հատկապես Արցախում գտնվող թուրքական հուշարձաններին։ Զավեշտականը նաև այն է, որ այդ ամենը կատարվում է «քաղաքականություն» խաղալով և իրանական մշակույթի անվան տակ, այն դեպքում, երբ դեռևս 1822 թ.-ից պարսից խանությունը Ղարաբաղում վերացված էր, իսկ այդ հուշարձանները ի հայտ են եկել ռուսական տիրապետության ժամանակներում՝ դարավերջին։ Այսպես, ոչ հայկական դիտվող հուշարձանների վրա շուրջ 1 տարվա ընթացքում ծախսվել է 190 մլն-ից ավելի դրամ, որը կազմում է պետբյուջեով հատկացված գումարի գրեթե 60 %-ը, այն դեպքում, երբ բազմաթիվ հայկական հուշարձաններ գտնվում են խիստ վթարային և անելանելի վիճակում, երբ անմխիթար վիճակում են նաև թանգարանները, ներառյալ մայր թանգարան համարվող Արցախի պատմության թանգարանը՝ Ստեփանակերտում, որը վթարային է։
Շուշիի թուրքական հուշարձանների վրա ծախսվել է շուրջ 17 մլն դրամ, ներառյալ մահմեդական հոգևոր առաջնորդի (մոլլայի) տան վերականգնման ու օգտագործման նախագիծը։ Աղդամում ծախսվել է 1.5 մլն-ից ավելի դրամ, իսկ Շահբուլաղում, առանց Տիգրանակերտի պեղումների, 170 մլն դրամից ավելի։
«Հուշարձանների վերականգնում և պահպանությունե ծրագրով կառավարության կողմից հատկացվող գումարներով կատարվում են հուշարձանների հետ բացարձակապես կապ չունեցող աշխատանքներ, մասնավորապես Շուշիում և Շահբուլաղում, ծախսելով տասնյակ միլիոններ։ Իրականացվում են նաև հուշարձանների մաքրման աշխատանքներ, դարձյալ որպես կանոն՝ մեծ ուշադրություն դարձնելով հատկապես մահմեդական-թուրքական հուշարձաններին։ Օրինակ, Շուշիի, Աղդամի և Շահբուլաղի հուշարձանների մաքրման աշխատանքների համար նախատեսվել են բուն աշխատանքները գերազանցող գումարներ, որոնց մի զգալի մասը չի հասել աշխատանք կատարողին։
Շուշիի մզկիթներից մեկի մաքրման աշխատանքների համար հատկացված 1 մլն-ից ավելի դրամից կատարողին վճարվել է գումարի մոտ 30 %-ը, իսկ նույն վայրում գտնվող մահմեդական հոգևորականի տան մաքրման և աղբի տեղափոխման համար, որոնք 1 տարուց ավելի է դեռևս ավարտին չեն էլ հասցվել, 500 000-ից ավելի դրամ, երբ դրանք կարելի էր ավարտին հասցնել 50-60 հազար դրամով։
Տուրիզմի վարչության 2-3 մեքենաները՝ ներառյալ 2 «Ջիպերը», որոնցից 1-ը գնվել է հուշարձանների համար նախատեսված փողերով, ծառայում են միայն 1 մարդու՝ վարչության պետ Շահվերդովին, որը տեղի-անտեղի դեսուդեն քշելով ծախսում է տոննաներով վառելանյութ։ Միայն 1 ամսում (2009 թ. դեկտեմբեր) «Ջիպերից» մեկի վառելանյութի ծախսը կազմել է 0.5 տոննայից ավելի և լրացվել են իրականության հետ կապ չունեցող շինծու փաստաթղթեր...»։
«Հայկական ժամանակ», 11.09.10
ԽՄԲԱԳՐՈՒԹՅԱՆ ԿՈՂՄԻՑ։ Հայաստանյան մամուլից կրճատումներով արտատպված այս նյութը մտահոգությունների տեղիք է տալիս։ Մենք այն չենք մեկնաբանում։ Մեզ առավել շատ զարմացնում է այլ հարց՝ հուշարձանների պահպանության վարչությունը մշակույթի նախարարության կազմից ինչո՞ւ է հանվել և դարձել տուրիզմի վարչության մաս։ Գանձասարը, Ամարասն ու հայ մշակույթի արցախյան մյուս կոթողները մի՞թե ընդամենը «տուրիստական» արժեքներ են։ Մեր պապերն արդյո՞ք նրա համար են կառուցել դրանք, որ գրավենք զբոսաշրջիկներին...
Վերոնշյալ թերթում (սեպտեմբերի 23-ի համարը ներառյալ) այդպես էլ չհանդիպեցինք պատասխան հրապարակման։ Մեր թղթակից Անահիտ Հակոբյանի միջոցով փորձեցինք լսել ու տպագրել հակառակ, այսպես ասած, տուժող կողմի կարծիքը։ Սակայն վերջին 3 օրում նա չկարողացավ հանդիպել տուրիզմի վարչության պետին։
Արտատպելով այս նչութը, մենք պարտավորված ենք և պատրաստ ենք մեր առաջիկա համարում առանց մեկնաբանության տպագրել նաև հակառակ կողմի պատասխանը։
