Կան գրական միջակություններ, ովքեր եթե ծնված չլինեին, պետական գանձարանը հնարավորինս քիչ կորուստներ կկրեր. միլիոններ չէին վատնի դրանց կենդանության օրոք հոբելյանները նշելու, հատորները տպագրելու համար։ Դե, պարզ է, որ մահից հետո սովորաբար դրանց այլևս ոչ ոք չի հիշում։ Մյուս մեծ ցավն այն է, որ գրական այս կոմերսանտները հաճախ շատ են ապրում՝ ավելի մեծ չարիք դառնալով երկրի ու ժողովրդի համար։

Սրանք սովորաբար ցանկացած համակարգի, բոլոր իշխանությունների սիրելին են լինում և իրենց անձնական կոլեկցիան շարունակ համալրում են զանազան կոչումներով, տիտղոսներով ու շքանշան-մրցանակներով...