Արդյոք կա՞ ճանապարհային որևէ ոստիկան, որն անկեղծորեն ցանկանա բարելավել երթևեկությունը, oգնի վարորդներին, ամեն ինչ անի, որ խախտումներ չլինեն, վթարներ չլինեն, որ ձեռքերը չշփի վթար տեսնելիս (փող «աշխատելու» առիթ է), որ հարգանքով վերաբերվի բոլոր վարորդներին՝ անկախ նրանց սոցիալական դիրքից, որ ամբարտավան չլինի թույլի հանդեպ, և պոչը քաշած՝ ուժեղի դիմաց։ Չկա՜, կասեն բոլորը, բացի ոստիկաններից։
Արդյոք կա՞ որևէ իրավապաշտպան, որը հրճվանք չապրի կարգազանցների, հանցագործների առատությունից։ Չկա՜ այդպիսին։
Արդյոք կա՞ որևէ պաշտոնյա, որը սրդողած չսպասի կաշառքի և ուզենա, որ կաշառատուներ չլինեն։ Չկա՜, կարձագանքվի բոլորի սրտերում։
Արդյոք կա՞ որևէ իշխանավոր, որը մտածի ու գործի պետության շահերից ելնելով, ոչ թե իր զոքանչի, որ իրեն շրջապատի խելացի մարդկանցով և ոչ թե խելոք, որ իրեն զրկի հանուն ընդհանուրի շահի։ Չկա՜, կասի ընդհանուրը։
Արդյոք կա՞ ազգային որևէ գործիչ, որ ազգային լինի և ոչ թե միջազգային, որ ազգի հետևում թաքնվելով ազգին թիկունքից չխփի։ Չկա՜, կասի ազգի թիկունքը։
Արդյոք կա՞ որևէ մեկը, որ, իշխանավոր լինելով, չկանգնի բուրգի գագաթին ու գրպանները և սիրտը լայն չբացի ներքևից վերև հոսող Մամոնայի մեզի դեմ։ Չկա՜, կասի Մամոնայի մեզը ձեզ։
Արդյոք կա՞ որևէ մեկը, որ հավատա, որ եթե այսքան տեսակ մարդիկ այսպես են ուզում, ապա Աստված ինչպե՞ս այնպես անի, որ հասկանանք, որ ինչ մտածում ենք, այն էլ ստանում ենք, ինչ ստանում ենք, այն էլ ցանում ենք, ինչ ցանում ենք, այն էլ հնձում ենք։
Մադագասկարի վարչապետի խորհրդականի տեղակալ Անտանա Նանայի նամակը Բուրկինա Ֆասոյի իր գործընկերոջը թարգմանաբար ներկայացրեց՝ ՎԱՉԱԳԱՆ Ա. ՍԱՐԳՍՅԱՆԸ «9-րդ հրաշալիք», N 484, 2009 թ.
|
