«Մենք՝ արցախյան օրակարգով քաղաքացիական ժողովի նախաձեռնող խմբի անդամներս, գտնում ենք, որ ԼՂՀ-ն (Արցախ) թե՛ իր հռչակումից անմիջապես հետո և թե՛ այժմ՝ դրանից գրեթե 20 տարի անց, ունի բոլոր իրավական, քաղաքական և բարոյական հիմքերը Հայաստանի և միջազգային հանրության կողմից իր անկախության ճանաչման համար: ԼՂՀ ճանաչված չլինելը խոչընդոտում է հանրապետության զարգացմանն ու առաջընթացին, միջազգային մշակութային համագործակցությանը, Արցախի քաղաքացիների տնտեսական, սոցիալական, մշակութային, քաղաքական և քաղաքացիական իրավունքների լիարժեք իրականացմանը: Արցախի բնակչության կրկնակի կամարտահայտման արդյունքում ձևավորված անկախությունն ու ինքնիշխանությունը ինքնին արժեք են, իսկ դրա ճանաչումը չի կարող լինել ոչ սակարկման առարկա և ոչ էլ դրա արդյունք: Հայաստանը և միջազգային հանրությունը պետք է օր առաջ ճանաչեն ԼՂՀ-ն:

Մենք անընդունելի ենք համարում առանց Արցախի պաշտոնական ներկայացուցիչների մասնակցության՝ միջազգային ցանկացած ձևաչափով նրան վերաբերող խնդիրների քննարկումը, ինչպեսև բանակցային սեղանին դրված Մադրիդյան սկզբունքները, որոնք կասկածի տակ են դնում ԼՂՀ ինքնիշխանությունը և իր Սահմանադրությամբ հաստատված տարածքային ամբողջականությունը: Մինսկի խմբին առաջարկում ենք հակամարտության խաղաղ կարգավորումը քաղաքական դաշտից տեղափոխել իրավական դաշտ՝ «Միջազգային բախումների խաղաղ կարգավորման մասին» 1907թ. հոկտեմբերի 18-ի Հաագայի կոնվենցիայում ամրագրված լուծումներին և քայլերին համապատասխան:
Հայաստանի քաղաքացիական հասարակությունը պետք է իր օժանդակությունը ցուցաբերի Արցախի քաղաքացիական հասարակության հանրակարգերի և ժողովրդավարության զարգացման, մարդու իրավունքների պաշտպանության գործում: Հայաստանի, Սփյուռքի և Արցախի համատեղ ներգրավմամբ պետք է մշակվի հստակ համազգային ծրագիր՝ առաջիկա տարիներին Արցախի բնակչությունը բազմապատկելու, Ադրբեջանից մազապուրծ հայ փախստականներին Արցախում բնակեցնելու, ինչպես նաև ապօրինաբար Ադրբեջանի վերահսկողության տակ մնացած հայկական ազգային օջախներին, հոգևոր և նյութական արժեքներին վերատիրանալու ուղղությամբ:
Մենք պահանջում ենք պետական մակարդակով մշակել և ընդունել Արցախի Հանրապետության՝ որպես հայկական անկախ պետականության կայացման, ամրապնդման ու միջազգային ճանաչման հայեցակարգ և Հայաստանի ու Արցախի Հանրապետությունների միջև փոխազդեցության և փոխհարաբերությունների ապագա տեսակին ու բնույթին վերաբերող ռազմավարություն»:

 

«Ազատամարտի եղբայրության» դաշտային հրամանատարների խորհուրդը հայտարարություն է տարածել, որտեղ մասնավորապես ասվում է. «Հոկտեմբերի 4-14-ին չգիտենք ովքեր, ում հրահանգով կամ թույլտվությամբ որոշել են Սերժ Սարգսյանի բարձր հովանավորությամբ Ղարաբաղում վերականգնել Խորհրդային ԼՂԻՄ-ի սահմանները:

Մենք այն ազատամարտիկներն ենք, ովքեր Աստծո հրահանգով և ազգի կանչով կամավոր գնացինք ազատամարտի: Պատերազմի ամբողջ ծանրությունը վերցնելով մեր ուսերին լռել ենք մինչև այսօր դիմակայելով բոլոր զրկանքներին, որպեսզի չվնասենք Ղարաբաղին: Սակայն այսօր որոշ մարդիկ, ովքեր թալանից բացի ոչնչի մասին չեն մտածում, որոշել են դիրքն ու թալանը պահելու համար վաճառքի առարկա դարձնել մեր պապենական ու այսօրվա 7 հազար հոգիների արյունով սրբացած հայկական հողերը: Եկել է ժամանակը վերջ տալ այս անբարոյականությանը:

Կոչ ենք անում ամբողջ հայ ազգին համախմբվել և ցույց տալ դավաճաններին իրենց տեղը: Հայաստանի և Ղարաբաղի բոլոր ազատամարտիկներին հորդորում ենք ոտքի կանգնել: Խնդրում մի պահ պատկերացնել, որ իրենք են զոհվածները, զոհվածները՝ կենդանի: Ուսանողությանը խնդրում ենք մտահոգվել իրենց ապագայի համար և չթույլատրեն այն մթագնեն: Հայաստանի և Ղարաբաղի բնակչությանը խնդրում ենք մեկ անգամ ևս փշրել ներսի ստրուկը, ոտքի կանգնել, ցույց տալ ամեն մեկին իր տեղը:
Հաղթանակն ու պարտությունը ժողովրդինն է, ոչ անհատներինը:
Մենք գործելու ենք Աստծո կողմից մեզ տված իրավունքների և օրենքի սահմանում»:

 

 

Արցախի ազատագրված տարածքներն Ադրբեջանին հանձնելու դեպքում, համընդհանուր ընդվզում կլինի,- Երևանում լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ ասել է քաղաքագետ Ալեքսանդր Քանանյանը՝ հավելելով, որ արցախցին երբեք նման բան չի հանդուրժի:

Անդրադառնալով նրան, որ պաշտոնական Ստեփանակերտը դեմ է տարածքների հանձնմանը, իսկ Երևանը և նախագահ Սերժ Սարգսյանը պատրաստ են զիջումների գնալ, քաղաքագետն ասաց. «Բակո Սահակյանն Արցախի նախագահն է և գտնվում է խնդրահարույց բովի կիզակետում: Եթե նա լուրջ իրավիճակում չասի այն, ինչ հիմա է ասում, նույնիսկ Գորիս հասնելու խնդիր կունենա: Հետևաբար նա տեղում գտնվելով, շատ ավելի լավ է պատկերացնում, թե ինչով է հղի տարածքներ հանձնելու նվազագույն փորձը, քան Սերժ Սարգսյանի մթագնած գիտակցությունն է: Այդ նկատառումներից ելնելով, Բակո Սահակյանն ասում է, որ իրոք ոչինչ չունենք հանձնելու: Ինքն ուրիշ տարբերակ չունի, այդպես պետք է ասի: Այլ բան է, որ նա ավելի հաճախ պետք է դա կրկնի»,- նշել է քաղաքագետը՝ հավելելով, որ ԼՂՀ նախագահը պետք է ավելի գործուն քայլեր ձեռնարկի ազատագրված տարածքների վերաբնակեցմանը զարկ տալու համար:

Իսկ թե ինչո՞ւ ներկայումս դրանք չեն վերաբնակեցվում, Քանանյանը նշեց, որ իշխանությունների համար ավելի ձեռնտու և եկամտաբեր է Ստեփանակերտում բնակարաններ կառուցել կամ Երևանում Հյուսիսային պողոտա, քան ազատագրված տարածքներում տներ սարքել:
NEWS.am