«Լեռնային Ղարաբաղը, որտեղ հայերը էթնիկ մեծամասնություն են կազմում, Ադրբեջանից իր անկախության մասին հայտարարել է 1991թ. և անջատվել 1994թ.։ Այդ ժամանակ զինադադարի մասին համաձայնագիրը ազադարարում էր արյունալի պատերազմի ավարտը, որը երկու կողմերից էլ խլեց հազարավոր կյանքեր։ Եվ քանի որ այն ժամանակ ոչ մի երկիր չէր ճանաչում տարածաշրջանը, հանրապետությունը Հայաստանին վստահեց բանակցային գործընթացում իր շահերը ներկայացնելու իրավունքը։ The Washington Post գրում է, որ ղարաբաղյան և ադրբեջանական ուժերի միջև փոխհրաձգությունները շարունակվում են։ Տարեկան զոհվում են տասնյակ մարդիկ, և մշտապես առկա է հակամարտությունը վերսկսման վտանգը։
«Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև բանակցությունները, որին ներկա էին Մինսկի խմբի ներկայացուցիչները, ուղղված էին այն բանին, որ պայմանավորվածություն ձեռք բերվի Լեռնային Ղարաբաղի ինքնորոշման հնարավորության դիմաց որոշ տարածքներ վերադարձնելու հարցի առնչությամբ։ Կարևոր դերակատարություն ունեն նաև անվտանգության միջազգային երաշխիքները։ Առայժմ Ադրբեջանը պատրաստ չէ ընդունել ԼՂ լիարժեք անկախությունը... Իրենց հերթին Լեռնային Ղարաբաղի իշխանությունները հայտարարում են, որ չեն պատրաստվում հողեր տալ, եթե դա նշանակում է, որ հանրապետությունը ստիպված է լինելու վերադառնալ անպաշտպան սահմաններին»,- գրում է պարբերականը...
Պարբերականը գրում է, որ երբ բանակցություններն սկսվեցին, նախկին նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը ընտրվեց Հայաստանի նախագահ՝ խոստանալով չդավաճանել իր հայրենիքը։ «Լեռնային Ղարաբաղը մտածեց, որ կարող է նրան վստահել իր շահերը, սակայն 10 տարի անց, որոշ չինովնիկներ հայտարարում են, թե դա ռազմավարական սխալ էր։ Նրանք այդպես են խոսում, չնայած այն բանին, որ Հայաստանի ներկայիս նախագահ Սերժ Սարգսյանը, Լեռնային Ղարաբաղի նախկին առաջնորդներից է։ Նրանց կարծիքով՝ Հայաստանն ունի իր շահերը, որոնք միշտ չէ, որ համընկնում են Լեռնային Ղարաբաղի շահերի հետ»,- գրում է The Washington Post-ը։
Պարբերականը գրում է, որ տարբերություններից մեկն այն փաստն է, որ Լեռնային Ղարաբաղն անկախություն սկսեց պահանջել դեռևս 1988 թ.՝ Խորհրդային Միության փլուզումից 3 տարի առաջ, և 1991 թ. Հայաստանից և Ադրբեջանից առաջ հայտարարեց իր անկախության մասին։
Նախագահի նախկին թեկնածու, նախկին փոխարտգործնախարար Մասիս Մայիլյանը հայտարարել է, որ խնդիրը գործընթացում հետևյալ սխալի մեջ է՝ 1991թ. միջազգային հանրությունը որոշեց նորից ճանաչել նախկին ԽՍՀՄ անկախ հանրապետությունների խորհրդային սահմանները։ Եվ հենց այդ պատճառով Լեռնային Ղարաբաղը չճանաչվեց, չհրավիրվեց բանակցային սեղանի շուրջ և շարունակում է պաշտոնապես համարվել Ադրբեջանի մի մասը, չնայած այն բանի, որ հանրապետությունն իր անկախության մասին մյուս երկրներից ավելի շուտ էր հայտարարել»,- գրում է The Washing-ton Post-ը՝ ավելացնելով. «Միև-նույն ժամանակ ոմանք կարծում են, որ Լեռնային Ղարաբաղը, չմասնակցելով բանակցային գործընթացին, ստանում է ցանկացած որոշման վրա վետո դնելու իրավունք։
