Ադրբեջանը օրինաչափություն է դարձնում հայ-ադրբեջանական սահմանին կազմակերպվող դիվերսիոն գործողությունները, որոնք պարբերաբար հայ զինվորների կյանքեր են խլում: Հատկապես վերջին տարիներին Ադրբեջանի պահվածքը ավելի սանձարձակ է դարձել: Կարելի է ստանդարտ հայտարարություններով մեղադրել Ադրբեջանին զինադատարի խախտման, ագրեսիվ վարքագծի և այլ բաների մեջ, սակայն նույնիսկ միջազգային ասպարեզում այսպիսի քննադատությունը սահմանին կանգնած հայ զինվորներին չի ապահովագրելու ադրբեջանական կրակոցներից: Բաքվին հնարավոր է լռեցնել ոչ թե զոհի կարգավիճակից բխող պահվածքով, այլ իրական գործողություններով՝ սահմանի վրա և հենց հայկական բանակի ներսում:

Հունիս ի 5-ին հաղորդագրություն տարածվեց, որ հայկական կողմը հայ-ադրբեջանական սահմանին՝ Տավուշի մարզի Ոսկեպար գյուղի մերձակայքում, կասեցրել է ադրբեջանական դիվերսիոն խմբի ներխուժումը, որի հետևանքով թշնամական կողմը տվել է հինգ զոհ: Ուշագրավ է, որ ադրբեջանական կողմն իր դիվերսիոն գործողությունները ծրագրում է սահմանի հենց այս հատվածում, որտեղ՝ տեղանքով պայմանավորված, հայկական դիրքերը այնքան էլ ամուր չեն: Տարօրինակ է, որ թշնամին կորուստներ է տվել ոչ թե հայկական զորքերի պատժիչ, այլ ըստ էության պաշտպանական գործողությունների հետևանքով: Սխալված չենք լինի, եթե ասենք, որ հայ հասարակությունը բանակի գերագույն գլխավոր հրամանատարից և զինվորականներից սպասում է հենց պատժիչ գործողություններ լկտիացած Ադրբեջանի նկատմամբ:

Ուշագրավ է նաև, որ մահացու ելքով պարբերաբար կրկնվող սահմանային միջադեպերից հետո որևէ բարձրաստիճան զինվորական չի լքում պաշտոնը կամ ենթարկվում պատասխանատվության այն դեպքում, երբ ադրբեջանցի դիվերսանտների ելումուտը հայկական տարածք տեղի է ունենում նույն տարածքում: Այսինքն՝ ակնհայտ է, որ տվյալ տարածքի հրամանատարությունը արդյունավետ չի կարողանում իրականացնել շփման գծի վերահսկողությունը:

civilnet.am