ՄԵՆՔ ԵՆՔ, ՄԵՐ ԼԵՌՆԵՐԸ

Այս լեռները լեգենդներ են պատմում ինձ-

Ղարաբաղցու կամքի մասին աննկուն,

Հին լեգենդներ, որ եկել են դարերից,

Հասել են մեզ ու երգ դառել մեր հոգում։

Այս լեռները եղել են վեմ ու ամրոց,

Ամեն մի ժայռ թշնամու դեմ մի բանակ,

Ծառս են եղել նժույգները սանձակոծ,

Հառաչել է հողը նրանց ոտքի տակ։

Այստեղ ահա՝ Քառասուն կույս սարի մոտ

Հետքն է մնում քաջակորով առյուծի,

Այս լեռներով, կիրճերով այս քարքարոտ,

Արշավել է Դավիթ Բեկի այրուձին։

Ու շաչել են թրերը կեռ, լայնաշեղբ,

Շառաչել են այս լեռները անառիկ,

Ինչպես հողմի բերանն ընկած մի տաշեղ՝

Նենգ Կաջարը գլորվել է այս ժայռից։

Այս լեռները լեգենդներ են պատմում ինձ-

Ղարաբաղցու կամքի մասին աննկուն,

Հին լեգենդներ, որ եկել են դարերից,

Հասել են մեզ ու երգ դառել մեր հոգում։

ՎԱԶԳԵՆ ՕՎՅԱՆ

1962 թ.