Մեր բնակարանի ջրատար խողովակը փչացել էր։ Դիմեցինք ԲՇԳ-ին, խոստացան անմիջապես մասնագետ ուղարկել։ Նստել ու անհամբեր սպասում ենք։ Անցավ մի ժամ, երկու, չորս, անցավ հինգ ժամ, իսկ նա չկա։ Եվ երբ հույսներս արդեն կտրել էինք մասնագետից, հանկարծ հնչեց դռան զանգը։ Կինս անմիջապես վեր թռավ, բացեց շքամուտքի դուռն ու հիասթափված նայեց անծանոթին։ Գեղեցիկ սև կոստյումով, կուրացուցիչ փայլ արձակող փողկապով մի երիտասարդ էր՝ ձեռքերը գրպաններում, տոնական ու վեհ տեսքով։ Հարևան շենքում հարսանիք կար, և կինս մտածեց, որ երևի փեսան է, փախել կամ տունը շփոթել է։
- Տիկին, դուք ԲՇԳ-ից մասնագետ եք հրավիրե՞լ,- քաղաքավարի ու հանդիսավոր հարցրեց անծանոթը։
Կինս զվարթ ինչ-որ բան ասաց, ու մենք՝ ես ու երեխաներս, ուրախությունից վեր թռանք։ Լավ չեմ հիչում, փոքրիկ աղջնակս օծանելիք թափե՞ց, թե՞ տղաս էր թաքուն օդեկոլոնի սրվակ ջարդել, բայց երբ ԲՇԳ-ի երիտասարդ մասնագետն իր սև կոստյումով ու շլացուցիչ փողկապով հայտնվեց մեր բնակարանում, օծանելիքի այնպիսի մի սուր հոտ տարածվեց, որ կարծես դերասանուհիների մի մեծ խումբ էր ժամանել մեր տուն։
Երիտասարդ մասնագետն ուղղեց փողկապն ու հարցրեց, թե ինչն ինչոց է։ Ես համառոտակի պարզաբանեցի իրադրությունը, և նա անմիջապես գործի անցավ։
- Պետք է լվացարանը վեր բարձրացնել ու հանել ծնկաձև խողովակը,- ասաց նա և, ձեռքերը գրպաններում, սպասողական ինձ նայեց։
Տղայիս օգնությամբ մի կերպ բարձրացրի լվացարանն ու մեծ դժվարությամբ հանեցի խողովակը։
Իսկ տանը մետաղալար չկա՞, որպեսզի խողովակը մաքրենք,- հանգիստ շարունակեց մասնագետը։
Կինս ու աղջիկս նետվեցին պատշգամբ, իսկ որդիս դուրս թռավ բակ՝ մետաղալար որոնելու։ Մի քանի րոպե հետո տղաս կարմրատակած և, ուրախությունից շողշողալով, հևասպառ ներս խուժեց՝ մետաղալարը հետևից քարշ տալով։ Մասնագետի ցուցումներով ես ու կինս սկսեցինք միացյալ ուժերով մետաղալարը խողովակի մեջ մտցնել։ Շատ չարչարվեցինք, բայց ոչինչ չստացվեց։ Լարը ոչ մի կերպ առաջ չէր գնում։
- Հ՜ըմ, այդպես էլ գիտեի,- համոզված ասաց մասնագետը,- պետք է պատը թեթևակի քանդել և խողովակը հանել։
Տղաս անմիջապես մուրճ գտավ, և ես գործի անցա։
- Ուժեղ խփի՛ր, այդպես ճնճղուկի բուն էլ չես քանդի,- ուղղություն տվեց մասնագետը, տեղավորվեց աղջկաս առաջարկած աթոռին, ոտքը ոտքով գցեց ու շարունակեց.- մենակ չի ստացվի, մեկն էլ պիտի խողովակը ձգի։
Կինս ու տղաս օգնության նետվեցին, և մենք միացյալ ուժերով անիծյալ խողովակը դուրս քաշեցինք։ Հետո մասնագետը աթոռին նստած, հրովարտականման զանազան հրամաններ էր արձակում, որն ակնթարթորեն իրագործում էինք։ Մենք մաքրեցինք, լվացինք խողովակը, նրա ցուցումներով ցեխ արեցինք և ամրացրինք այն։
- Այժմ պետք է ծնկաձև խողովակը ամրացնել ու ցեխով սվաղել,- ասաց նա։- Այ, այդպես, մի քիչ ձախ, պինդ պահիր։ Դե, հիմա ցեխը լցրու...
Կինս ու տղաս խողովակն են պահում, իսկ ես ցեխով ամրացնում եմ այն (աղջիկս այդ պահին մոխրամանը ձեռքին, սպասարկում էր մասնագետին)։ Վերջապես ամեն ինչ պատրաստ է։ Մասնագետը նստած տեղում հանգիստ շունչ քաշեց, և մենք երախտագիտությամբ նայեցինք նրան։ Նա առաջին անգամ ձեռքերը հանեց գրպաններից ու սկսեց մանրամասն օճառել ու խնամքով լվալ։
- Երկու բաժակից ավելի չեմ խմելու,- հայտարարեց նա ու սրբիչով չորացրեց ձեռքերը։
Կինս ու աղջիկս իրարով անցան, և շուտով սեղանը պատրաստ էր։ Մասնագետն ասաց, որ ինքը միայն կոնյակ է խմելու, և տղաս վազեց խանութ։
Երբ խմեցինք նրա ծանր ու դժվարին մասնագիտության կենացը, նա թույլտվություն խնդրեց ու ասաց, որ ուզում է այդ կենացը ծաղկեցնել երգով։ Եվ այնպիսի փառահեղ կեցվածք ընդունեց, որ մենք հանդիսավոր պատրաստվեցինք լսել Ֆիգարոյի կավատինան կամ Սարոյի արիան... Ու մեր բնակարանով մեկ տարածվեց հանրահայտ «Արա, վայ, վայ»-ը։
Երկրորդ բաժակից հետո նա ասաց, որ հիմա թթի օղի կխմի։ Կինս վեր կացավ ու չգիտեմ որտեղից մի շիշ թթօղի բերեց։ Փորձեցի շիշը բացել, չստացվեց. քիչ առաջ կատարած աշխատանքից ձեռքերս մի քիչ կոշտացել էին։
- Պետք է սովորել, այդպես օդեկոլոնի սրվակն են բացում,- ասաց մասնագետն ու մատների վարժ շարժումով ակնթարթորեն թռցրեց խցանը։
Վերջապես նա տարերքի մեջ էր։ Սեղանի շուրջ նա իրեն զգում էր ինչպես ձուկը ջրում։ Ինչպես առատության եղջյուրից, նրա բերանից մարգարտահատիկների պես թափվում էին կենացներ կենացների հետևից։ Եվ երբ մենք համատեղ ուժերով դատարկել էինք կոնյակի, օղու և վերջում սեղանին հայտնված գարեջրի, գինու և լիմոնադի շշերը, խմել իմ, կնոջս, երեխաներիս՝ առանձին-առանձին, Էյնշտեյնի ու Աթաբեկ Խնկոյանի, ժողովուրդների բարեկամության ու սուրբ օջախի, երգիչ Կուկուի ու սոցիալիստական ինտեգրացիայի կենացները, կինս մեզ համար թեյ բերեց, իսկ մասնագետն ասաց, որ ինքը սովորաբար բալի մուրաբայով թեյից հետո բրազիլական սուրճ խմելու սովորություն ունի...
Վերջապես, երբ սեղանն արդեն լիովին մաքրազարդվել էր ու ասպատակության ենթարկված բնակավայր էր հիշեցնում, մասնագետն երերալով ոտքի կանգնեց և ասաց, որ ժամանակն է, խնդրում է իրեն ներենք, գործեր շատ կան, պիտի հրաժեշտ տա։
Նա հանդիսավոր սեղմեց բոլորիս ձեռքը, մինչև անգամ շորորալով գնաց ննջարան ու համբուրեց օրորոցում անխռով քնած մանկանս այտը, և երբ կինս մի քսանհինգանոց խոթեց նրա ափի մեջ, նա հավանություն տալու պես ժպտաց, մի անգամ էլ սկզբից մինչև վերջ սեղմեց մեր ձեռքը և, ծանր ու մեծ երերալով շարժվեց դեպի դուռը։ Իսկ օծանելիքի բույրը մի երկու ժամ էլ մնաց մեր բնակարանում և ուշացած դուրս եկավ տիրոջ ետևից։
ՎԱՐԴԳԵՍ ՕՎՅԱՆ
|
