Արցախի, Հայաստանի հերոս Ավոյի սպանվելուց հետո միայն մարդիկ իմացան, որ նրա անունը Մոնթե է։ Նույնիսկ մերձավոր շրջապատում շատ-շատերը չգիտեին, որ նա Մոնթե Մելքոնյան է։

Նա Ավո էր բոլորի համար։ Ավո էր և վե՛րջ։ Չեմ կարծում, թե նա մի առանձին հաճույք էր ստանում իր անձնագրային անունից (սա իմ կարծիքն է, հնարավոր է սխալվում եմ)... Ինքն էլ ամենուր ներկայանում էր որպես Ավո։

Ու այսօր երբ շատերն իրենց զավակներին կնքում են Մոնթե անվամբ, մեղմ ասած, մնում եմ տարակուսած...
Ազգի հերոսը Արցախում կռվել ու նահատակվել է որպես ԱՎՈ։ Բոլորի հիշողության մեջ նա մնացել է որպես ԱՎՈ։ Արցախյան լեռներում դեռ մնացել է նրա անվան արձագանքը՝ Ավո՜... 

Ի դեպ, Մարտունու պաշտպանական շրջանում, որտեղ Արցախյան պատերազմի ողջ ընթացքում գործել է հերոսը, վերջինիս մահից հետո ծնված արու զավակներին շատերը կնքեցին Ավո անվամբ, որովհետև միայն այդ անունով գիտեին լեգենդար հերոսին...

Այսօր որևէ բան հուշո՞ւմ է «Առաքել, Ստեփանոս Մխիթարյան» անունը։ Բայց այդ անձնավորությունը Արաբոն է։ Կամ ո՞վ գիտե, թե ով է Սարգիս (Սերգեյ) Հովհաննիսյանը։ Արամն է, Արամ Մանուկյանը...
Իսկ վերոհիշյալ դեպքում կարծես ամեն ինչ արվել ու արվում է, որպեսզի պատմությունից ու մարդկանց հիշողությունից ջնջվի ԱՎՈ անունը...

Վ. Օ.