Նախ, ի՞նչ կարգավիճակով է Զորի Գայկովիչն ուղեկցում գլխավոր հրամանատարին, եւ այն էլ պետական կարեւորագույն միջոցառումներից մեկում՝ զորավարժությանը: Ո՞վ է Զորի Բալայանը, կարո՞ղ է ցանկացած քաղաքացի ներկա լինել զորավարժությանը:

Ինչպես երեւում է լուսանկարից, Զորի Գայկովիչը ոչ միայն ներկա է եղել զորավարժությանը, այլեւ այցելել է առաջին գիծ: Այսինքն, նա եղել է այնպիսի վայրերում, որոնք կարծես թե պետական գաղտնիքի տարրեր են պարունակում: Ցանկացած քաղաքացի կարո՞ղ է առնչվել պետական գաղտնիքներին:

Այս հարցը խիստ ակտուալ է, մանավանդ Զորի Գայկովիչի՝ Պուտինին հղած նամակից հետո, որին Պուտինի աշխատակազմն արձագանքեց խորին արհամարհանքով, արտաքնապես: Նամակում Զորի Գայկովիչը Պուտինին աղերսում էր հիշել Գյուլիստանի պայմանագիրը եւ վերցնել Ղարաբաղը:

Բազմիցս է գրվել այն մասին, որ Ղարաբաղը ոսկոր է Ռուսաստանի կոկորդին, որին Մոսկվան երբեք չի ներելու 1990-ականներին Ադրբեջանի դեմ տարած հաղթանակը, որին աջակցում էր Ռուսաստանը: Վերջին տարիներին Մոսկվայի քաղաքականությունն այս հարցում ուղղված է Ղարաբաղը Ադրբեջանին վերադարձնելուն, որի համար Մոսկվան «լեգիտիմ» միջազգային հիմքեր չուներ: 2008-ից հետո Մոսկվան փորձեց իր ձեռքը վերցնել այս հարցի «կարգավորումը», այսինքն՝ Ղարաբաղի վերադարձը Ադրբեջանին, ինչը սակայն տապալվեց Արեւմուտքի միջամտությունից հետո, իսկ Հայաստանն էլ հասկացավ, որ անհրաժեշտ է «դիվերսիֆիկացնել» արտաքին քաղաքականությունը:

Թե ինչ եղավ հետո, հայտնի է բոլորին: Մոսկվայի եւ Հայաստանում նրա ագենտուրայի եւ կրեատուրայի ջանքերով Հայաստանը սեպտեմբերի 3-ին հրաժարվեց իր ինքնիշխանությունից, որը պարարտ հող ստեղծեց մասնավորապես Ղարաբաղում ռուսական ծրագրերի իրականացման համար: Եւ այդ ֆոնին էլ գրվեց Զորի Գայկովիչի տխրահռչակ նամակը Պուտինին:

Ինչպես Հայաստանի բնակչության «80 տոկոսը կողմ է Մաքսային միությանը», այնպես էլ՝ «Գյուլիստանի պայմանագրին», ըստ ամենայնի սա էր նպատակը: Հիշեցնենք, որ Գյուլիստանի պայմանագրով Ղարաբաղը (ներկայիս սահմաններից մի քանի անգամ մեծ) անցավ ռուսներին, որոնք վերացրեցին հայկական իշխանությունն այդ տարածքում եւ կարգեցին մահմեդական կառավարիչներ:

Այս ամենից հետո, Սերժ Սարգսյանը Զորի Գայկովիչին իր հետ տանում է զորավարժության: Երեւում է, Զորի Գայկովիչը, որը նամակից հետո դռնեդուռ է ընկել աջակցության համար (նրան աջակցություն հայտնեցին միայն հանրության մեջ մեղմ ասած խիստ կասկածելի վարկ ունեցողները՝ կրեատուրան, տարբեր մաստի ու բնույթի հանցագործները եւ այլն), պետք է բարձրացնի իր վարկը՝ լինելով առաջին գծում: Եւ հայկական բանակի վերջին «գաղտնիքները» հայտնի Մոսկվա՝ իրեն արժեւորելու համար:

Իսկ արժանավոր մարդիկ կարծում էին, թե Զորի Գայկովիչն իր խայտառակ նամակից հետո ինքը կլուծեր իր հարցը, կամ էլ նրան այդ հարցում կօգներ Սեյրան Օհանյանը՝ նրան մարտական զենք նվիրելով:  

Հայկ Արամյան

http://www.lragir.am/index/arm/0/comments/view/90806