Համաշխարհային մամուլը գրում է այն մասին, որ Իրանը մտադիր է գազամուղ կառուցել դեպի Եվրոպա, եւ ներկայում որոշվում է առավել շահավետ երթուղին: Թուրքիան առաջարկում է իր տարբերակը, սակայն Իրանն առայժմ դեմ է Ադրբեջանի եւ Թուրքիայի տարածքով գազամուղն անցկացնելու տարբերակին:

Համաշխարհային մամուլը գրում է, թե Իրանը Հայաստանին առաջարկել է գազամուղն անցկացնել նրա տարածքով, Վրաստանով դեպի Սեւ ծով: Դա կարող էր Հայաստանին խոշոր դիվիդենտներ բերել, սակայն դատելով վերջին զարգացումներից, այդ նախագիծը շրջափակվում է: Նշվում է, որ Հայաստանին 100 դոլարով գազ վաճառելու Իրանի առաջարկը կապված է հենց այս նախագծի հետ՝ որպես տրանզիտ երկիր Հայաստանը կարող էր ստանալ էժան գազ:

Իրանից Եվրոպա գազամուղը կառուցվելու է, առավել եւս, որ Թեհրանը համաձայնվել է միջազգային խոշոր ընկերություններին թույլ տալ իր հանքավայրեր: Եվրոպայի 5 երկիր համաձայն են գազ գնել Իրանից: Միաժամանակ, Եվրամիությունը հրաժարվել է Հարավային հոսք գազատարի նախագծից, որի վերաբերյալ պայմանագիրը Ռուսաստանը ստորագրել էր եվրոպական մի շարք երկրների հետ:

Հայաստանի տարածքով իրանական գազատարի անցկացումը բնականաբար ձեռնտու չէ Ռուսաստանին, որը Հայաստանում ստացել է գազի մենաշնորհ: Պուտինը Հայաստանի հետ կնքել է Գազպրոմից տարեկան 2,5 միլիարդ խմ գազ գնելու պայմանագիր, 2014-2018 թթ: Հիշեցնենք, որ Հայաստանը 2012 թ. կարողացել է գնել ընդամենը 1,8 միլիարդ խմ գազ: Դա նշանակում է, որ եթե Հայաստանը չկարողանա գնել 2,5 միլիարդ խմ գազ, ստիպված կլինի տուգանքներ վճարել:

Իրանին ձեռնտու է գազատարի անցկացումը Հայաստանով եւ Վրաստանով, եւ Թեհրանը փորձում է առաջ մղել այդ նախագիծը: Սակայն նա բախվել է Ռուսաստանի դիմադրությանը, որի արդյունքում Հայաստանը կարող է զրկվել սեփական տնտեսությունը զարգացնելու հնարավորությունից:

Գազատարի անցկացման մասին պաշտոնապես չեն հայտարարել ոչ Իրանը, ոչ էլ Հայաստանը: Երեւանը չէր էլ կարող հայտարարել, քանի որ մեր երկրի ղեկավարությունը պաշտպանում է Ռուսաստանի շահերը: Հայաստանի էներգետիկայի նախարար Արմեն Մովսիսյանը ռուսական վառելիքա-էներգետիկ համալիրի ոչ պաշտոնական ներկայացուցիչն է Հայաստանում եւ իրացնում է այդ համալիրի շահերը: Թեհրանն էլ չի հայտարարում, քանի որ հարգանքով է վերաբերվում իր գործընկերներին:

Սակայն Իրանը դժվար թե երկար համոզի Հայաստանին, եւ կարող է նաեւ ընտրել Թուրքիայի ու Ադրբեջանի ճանապարհը, որոնք հաճույքով կներգրավվեն այն նոր նախագծերին, որոնք մեկուսացնում են Հայաստանը: